De brute roofoverval op politiebondsvoorzitter en kandidaat-assembleelid Mielando Atompai is meer dan een criminele daad.
Het is een aanval op iemand die zich zichtbaar inzet voor rechtvaardigheid en vooruitgang in Suriname.
Gelukkig bleef hij fysiek ongedeerd, maar het incident heeft diepe indruk gemaakt — niet alleen op hem, maar ook op een samenleving die al langer worstelt met onveiligheid en zinloos geweld.
Wat opvalt is niet alleen de daad zelf, maar vooral de reactie van Atompai. In plaats van zich terug te trekken of zich te verschuilen in woede of wraakgevoelens, spreekt hij tot het volk met kracht en waardigheid.
Zijn boodschap is helder: “Ik kom sterker terug.” Geen slachtoffermentaliteit, maar vastberadenheid. Geen verdeeldheid, maar een oproep tot samenwerking voor een sterker en rechtvaardiger Suriname.
Het feit dat hij zijn missie niet laat beïnvloeden door deze laffe daad getuigt van moed en leiderschap, menen critici.
Hij stelt zich kwetsbaar op, maar verliest zijn focus niet: mensen inspireren om op eigen kracht vooruit te komen, met waardigheid. In tijden waarin velen afhaken, staat hij op.
Toch moet dit incident ook aanleiding zijn voor bezinning. Als zelfs een prominent figuur als Atompai niet veilig is, hoe zit het dan met de gewone burger? Het is tijd dat veiligheid geen verkiezingsleuze blijft, maar een structurele prioriteit wordt, bepleiten critici.
