Inheemse gemeenschappen buitengesloten van sociaal vangnet en economisch herstelprogramma

Het traditioneel gezag van Inheemse volken en Tribale volken worden nog steeds systematisch uitgesloten van betrokkenheid in besluitvorming en wetgeving, terwijl het gaat om zaken die hen rechtstreeks treffen.

Recente voorbeelden zijn de herziening van de conceptwet Collectieve Rechten der Inheemse Volken en Tribale Volken, de conceptwet Grondconversie, de Kiesregeling, het Burgerlijk Wetboek, de conceptwet Ontwikkeling Traditionele Integratieve Medische Systemen Industrie (OTIMSI).

Maar ook de uitsluiting bij het sociaal vangnet en sociale voorzieningen van het economisch herstelprogramma, dat heeft geleid tot disproportionele kostenstijgingen en economische verarming in het binnenland.

Dat staat in de kritische slotverklaring van de onlangs gehouden gran krutu van traditionele gezagsdragers van Inheemse en Tribale volken.

De structurele en institutionele discriminatie in onderwijs en gezondheidszorg die ook door de Verenigde Naties (VN) al jarenlang aan de kaak wordt gesteld, is opnieuw besproken.

Het is onacceptabel dat scholen in onze dorpen niet op dezelfde datum beginnen als in andere delen van het land, en dat schoolkinderen maandenlang geen onderwijs genieten om diverse redenen en hele klassen niet overgaan. “De toekomst van onze kinderen wordt moedwillig achtergehouden.”

De gran krutu heeft onderwijs aangemerkt als topprioriteit. Het is de sleutel tot ontwikkeling en dat is precies waar de overheid Inheemse en Tribale gemeenschappen systematisch achterstelt.

“Wij eisen dat een onmiddellijk, specifiek programma voor directe verbetering en garandering van kwalitatief en cultuurgevoelig onderwijs voor onze dorpen wordt gemaakt, met onze volledige en effectieve participatie. Onze kinderen hebben evengoed recht op kwalitatief onderwijs in goede omstandigheden met de nodige faciliteiten.”

De gezagdragers pleiten voor de volledige uitvoering van de diverse conclusies en aanbevelingen gedaan door de VN-comités die toezicht houden op de naleving van mensenrechtenverdragen.

Het gaat onder andere om de VN-Mensenrechtenverklaring, het Verdrag inzake Uitbanning van Rassendiscriminatie, het Verdrag voor de Rechten van het Kind, het Verdrag inzake Uitbanning van Discriminatie van Vrouwen en andere mensenrechteninstanties.

“Wij eisen derhalve concrete en tijdgebonden beleidsplannen voor de garandering van onze inclusie in beleidsvorming en -uitvoering, als rechthebbenden en in conformiteit met onze realiteit en cultuur.”