De Surinaamse regering, met haar beleid van afzonderlijke nationale feestdagen voor elke bevolkingsgroep, speelt een gevaarlijk spel met de nationale eenheid.
De diversiteit in Suriname is uniek en iets om trots op te zijn, maar de wijze waarop we deze diversiteit vieren, draagt ironisch genoeg bij aan onze desintegratie, niet onze integratie.
Marrons, Javanen, Hindostanen, Chinezen, Creolen, Indianen, elke groep viert zijn eigen afkomst op een eigen dag. Dit lijkt misschien een uiting van respect voor elk erfgoed, maar het creëert in feite een kalender van verdeeldheid.
Waarom? Omdat door aparte feestdagen de nadruk ligt op onze verschillen in plaats van onze gezamenlijke Surinaamse identiteit. We worden herinnerd aan het ‘anders zijn’ in plaats van wat ons verenigt.
Het is ronduit belachelijk! Deze versplintering in het beleid ondermijnt de noodzakelijke samensmelting van onze culturen. Één nationale vrije dag, een dag waarop we onze collectieve identiteit als Surinamers vieren, zou een veel krachtiger en positiever signaal zijn.
Zo’n gezamenlijke feestdag zou de brug kunnen slaan tussen de verschillende gemeenschappen, waardoor we sterker worden in onze diversiteit, niet zwakker door segregatie.
De Surinaamse regering moet deze segregatiepolitiek staken en kiezen voor eenheid. Laat één nationale dag van viering het symbool zijn van onze gezamenlijke kracht en trots, als één volk, één Suriname. Laten we onze diversiteit vieren, ja, maar dan samen, onder één vlag, met één hart!
R. Pinas
