Vrouwen krijgen vaker kritiek op hun dansstijl dan mannen in Suriname, beweert lifestyleanalist

In Suriname waar verschillende culturen samenleven en elkaar beïnvloeden neemt dans een zichtbare en betekenisvolle plaats in.

Op bruiloften, straatfeesten en culturele manifestaties wordt er volop bewogen, van elegante koto-misi voorstellingen tot het energieke ritme van bubbeling of kaseko.

Dans is een middel om vreugde te tonen, emoties te uiten en verbondenheid te ervaren. Toch blijft de vraag vaak terugkomen: wanneer wordt dans gezien als expressief en wanneer als ordinair?

Lifestylecommentator Patricia Wong vertelt aan GFC Nieuws Lifestyle dat dit onderwerp dikwijls tot discussie leidt.

“Wat de één ervaart als een spontane uitbarsting van plezier, kan door de ander worden gezien als overdreven of respectloos. Er bestaat simpelweg geen universele maatstaf,” legt zij uit.

De meningsverschillen worden vooral duidelijk op feesten waar jong en oud samenkomen. Terwijl jongeren vaak moeiteloos opgaan in de muziek en zich vrij bewegen, vinden sommige ouderen bepaalde bewegingen te uitdagend of te intiem.

Voor hen schuurt het tegen grenzen van fatsoen. Jongeren daarentegen zien het eerder als onderdeel van de cultuur en het moment.

Opvallend is dat vrouwen vaker worden aangesproken op hun manier van dansen dan mannen. Hun lichaam staat sneller ter discussie, terwijl soortgelijke bewegingen bij mannelijke dansers nauwelijks kritiek oproepen.

Deze dubbele standaard roept vragen op over genderrollen en sociale verwachtingen.

In een samenleving die zo divers is als Suriname, blijkt dat de grens tussen expressief en ongepast dansen niet vastligt, maar afhangt van context, achtergrond en persoonlijke interpretatie.

“Misschien is het waardevol om dans vooral te zien als een gezamenlijke taal die emoties overbrugt, in plaats van als een bron van scheiding”, aldus haar mening.