OPINIE- Als werkende moeder van twee kinderen in Suriname, ervaar ik dagelijks de worsteling om een balans te vinden tussen mijn carrière en het gezinsleven.
Deze strijd, hoewel vaak onzichtbaar, is een uitputtende last die voornamelijk op de schouders van vrouwen zoals ik ligt.
De kern van mijn frustratie ligt bij het gebrek aan ondersteuning van mijn levenspartner. Het voelt alsof ik de enige ben die verantwoordelijkheid draagt voor ons huishouden en de kinderen.
Dit staat in schril contrast met mijn vriendinnen die in Nederland wonen en met Hollandse mannen samenwonen.
Ondanks dat we beiden werken, lijkt het alsof de huishoudelijke taken en de zorg voor onze kinderen onevenredig op mij neerkomen.
Ik verlang ernaar meer kwaliteitstijd met mijn gezin door te brengen, maar deze wens blijft onbereikbaar zolang de bijdrage van mijn vriend zo beperkt blijft.
Dat de vader van mijn kinderen ook werkt mag geen excuus zijn om mij alle huishoudelijke taken en de zorg voor de kleintjes te laten dragen.
Deze ongelijkheid is geen geïsoleerd geval. In heel Suriname delen vrouwen mijn ervaringen; zij voelen zich voortdurend verscheurd tussen hun professionele verplichtingen en hun thuisleven.
Het is een gevoel dat veel te bekend voorkomt en dat duidt op een bredere maatschappelijke onrechtvaardigheid.
De oplossing die ik voorstel is eenvoudig maar ingrijpend: een eerlijke verdeling van huishoudelijke taken en zorgverantwoordelijkheden binnen het gezin.
Wij vrouwen en mannen vormen een team en het wordt tijd dat het andere geslacht dat ook gaat erkennen.
Het is nodig dat deze kwestie niet alleen binnen mijn huishouden wordt aangepakt, maar ook dat er maatschappelijk een discussie in Suriname wordt gevoerd en aanpassingen worden gemaakt.
Het is noodzakelijk dat mannen en vrouwen samenwerken om deze disbalans te herstellen.
Dit is niet alleen van belang voor het welzijn van individuele vrouwen, maar ook voor het bouwen aan een fundament van gelijkheid en solidariteit binnen relaties en de bredere samenleving.
De steun van partners is hierbij onmisbaar, evenals de maatschappelijke erkenning en ondersteuning voor de vaak onzichtbare arbeid die vrouwen verrichten.
Zolang we deze gesprekken en veranderingen niet serieus nemen, zullen vrouwen zoals ik onnodig blijven worstelen met een oneerlijke last.
Dit schaadt niet alleen ons welzijn, maar ook dat van onze gezinnen en de Surinaamse samenleving als geheel.
Het is tijd dat we deze uitdagingen gezamenlijk erkennen en aanpakken, zodat niemand achterblijft in de strijd voor gelijkheid en gerechtigheid binnen het huishouden.
J. K.
Foto ter illustratie.
