“Volk verarmd terwijl regering Santokhi foodbaskets aanprijst”

Armoede vrouw dame arm bord leeg

De regering onder leiding van Chan Santokhi blijft volhouden dat het Foodbasket-project en het vouchersysteem bijdragen aan het verbeteren van de koopkracht van de Surinaamse bevolking.

Maar veel burgers ervaren dit anders. Terwijl de regering spreekt over betaalbare basisgoederen, voelen grote delen van de bevolking zich juist verder de armoede ingeduwd.

Kritiek vanuit het volk: “We kunnen nog steeds nauwelijks rondkomen”

De feiten op papier klinken mooi:
– 33 foodbaskets verspreid over bijna alle districten.
– Een vouchersysteem waarmee sommigen een waardebon van SRD 1.000 krijgen.
– 25% korting voor bepaalde groepen, tot een maximum van SRD 1.500 per maand.

Maar de realiteit is dat veel mensen met honger naar bed gaan, rekeningen niet kunnen betalen en steeds meer producten onbetaalbaar zien worden. “Levensmiddelen blijven duur, salarissen stijgen niet mee, en we moeten bedelen voor een beetje korting,” zeggen gefrustreerde burgers aan GFC Nieuws.

De kritiek op het Foodbasket-project groeit, omdat het geen structurele oplossing biedt. “Een tijdelijke korting lost niets op als de economie instort en onze munteenheid blijft kelderen,” zegt een bezorgde moeder. “Wat heb je aan een foodbasket als je energierekening je hele salaris opslokt?”

Veel Surinamers zien de uitbreiding van het project niet als een teken van vooruitgang, maar als een erkenning dat de armoede alleen maar groeit. “Als de economie goed zou draaien, hadden we helemaal geen foodbaskets nodig!” klinkt het boos uit de samenleving.

De VHP-regering belooft een uitbreiding van het Foodbasket-project, zodat meer mensen toegang krijgen tot basisgoederen. Verder zal het vouchersysteem worden geoptimaliseerd om het toegankelijker te maken.

Verder wordt beloofd een grotere variatie in de foodbaskets, zodat essentiële producten beschikbaar blijven en meer samenwerking met lokale ondernemers om kosten te drukken.

Maar de vraag blijft: zijn deze maatregelen genoeg? Of blijven de burgers afhankelijk van voedselhulp terwijl de economie blijft verslechteren? De regering spreekt over verbeteringen, maar de werkelijkheid op straat vertelt een ander verhaal.