Volk betaalt prijs voor politieke luxe: Als de top eet, mag zij vasten

Armoede vrouw dame arm bord leeg

De recente ontwikkelingen rondom de salarisverhogingen voor regeringsleden en de rechterlijke macht in Suriname roepen ernstige vragen op over de rechtvaardigheid en prioriteiten van het huidige beleid.

Terwijl de salarissen van de president, vicepresident, ministers en leden van de rechterlijke macht aanzienlijk zijn verhoogd, blijven de ambtenaren, die de ruggengraat van onze publieke dienstverlening vormen, achter met minimale loonsverhogingen die nauwelijks opwegen tegen de stijgende kosten van levensonderhoud.​

In juni 2023 besloot de regering zichzelf een koopkrachtversterking van 50% toe te kennen, ondanks de precaire economische situatie waarin het land verkeert.

Deze beslissing werd bekritiseerd door verschillende politieke partijen en maatschappelijke groeperingen, die het als een dolksteek in de rug van de werkende klasse beschouwden. ​

Tegelijkertijd kregen ambtenaren een loonsverhoging van slechts 20%, verdeeld over twee termijnen: 15% vanaf juli 2024 en een extra 5% in januari 2025.

Daarnaast werd een koopkrachtversterking van SRD 3.500 netto per maand toegezegd. Echter, deze verhogingen bleken onvoldoende om de inflatie en stijgende kosten van levensonderhoud te compenseren, wat leidde tot groeiende ontevredenheid onder ambtenaren. ​

De discrepantie tussen de royale zelfverrijking van de regeringsleden en de bescheiden loonsverhogingen voor ambtenaren is schrijnend.

Het getuigt van een gebrek aan empathie en solidariteit met de bevolking, die dagelijks worstelt om rond te komen. Bovendien ondermijnt het de geloofwaardigheid van de regering en voedt het de groeiende onvrede onder de bevolking.​
Suriname Research

Vakbonden, verenigd in Ravaksur Plus, hebben deze week daarom het loonvoorstel van de regering resoluut afgewezen en eisen een spoedoverleg met president Santokhi.

Zij benadrukken dat de voorgestelde maatregelen onvoldoende zijn en geen structurele oplossing bieden voor de financiële positie van ambtenaren.

Het is hoog tijd dat de regering haar verantwoordelijkheid neemt en prioriteit geeft aan het welzijn van alle burgers, in plaats van zichzelf te verrijken ten koste van de werkende klasse.

Een eerlijke en rechtvaardige verdeling van de beschikbare middelen is essentieel om het vertrouwen van de bevolking te herstellen en de sociale cohesie te waarborgen.

N. Mohari