Elk jaar op 25 februari herdenkt Suriname een ingrijpend moment in haar geschiedenis. Deze datum roept herinneringen op die zowel pijnlijk als leerzaam zijn.
Maar moeten we die herdenking blijven benaderen zoals we dat altijd hebben gedaan?
Robby Tjauw-Foe stelt in onderstaand stuk dat hij per e-mail heeft gestuurd aan GFC Nieuws een vernieuwende visie voor.
Hij pleit ervoor om deze dag niet alleen te gebruiken voor terugblik, maar vooral als een kans voor gezamenlijke reflectie, verantwoordelijkheid en nationale groei.
Hieronder volgt zijn volledige kijk op de betekenis en toekomst van 25 februari
De gebeurtenissen van 25 februari hebben diepe sporen nagelaten in het politieke en maatschappelijke weefsel van ons land.
Ze herinneren ons aan de complexiteit van macht, verandering en menselijke keuzes.
Herdenken is op zichzelf waardevol, maar als het herdenken een ritueel wordt zonder richting, kan het ons als samenleving verlammen in plaats van vooruithelpen.
In plaats van deze dag enkel te beschouwen als een moment van terugblik, zou het veel betekenisvoller zijn om 25 februari te transformeren tot een dag van gezamenlijke reflectie en vernieuwing.
Een dag waarop we niet alleen terugkijken, maar vooral vooruitkijken naar wat we als natie willen bereiken.
Leren van het verleden, zonder erin te blijven hangen
Het verleden biedt ons belangrijke lessen, maar het mag ons niet gevangenhouden.
Wanneer herdenken gepaard gaat met het heropenen van wonden of het benadrukken van verdeeldheid, verliest het zijn kracht als bron van inzicht.
Suriname heeft een traditie van veerkracht; juist die kracht kunnen we gebruiken om vooruit te komen.
Het is tijd om oude tegenstellingen achter ons te laten en samen te werken aan een nieuwe nationale visie.
Het vastklampen aan fouten of misverstanden uit het verleden zorgt voor stagnatie.
De toekomst vraagt om een ander perspectief: niet dat van schuld, maar dat van verantwoordelijkheid.
Niet dat van beschuldigen, maar dat van verbinden. Het is tijd dat we als samenleving kiezen voor groei, en dat begint met het anders benaderen van onze herdenkingsmomenten.
Een dag voor gezamenlijke verantwoordelijkheid
Wat als we 25 februari zouden aangrijpen als een dag van verantwoordelijkheid, samenwerking en gezamenlijke groei?
In plaats van het verleden te verdelen, kunnen we het gebruiken als fundament voor gezamenlijke actie.
We kunnen de dag gebruiken om te reflecteren op onze gedeelde verantwoordelijkheid voor het welzijn van het land en om een collectieve stap te zetten naar vooruitgang.
Een reflectiemoment betekent niet dat we het verleden vergeten, maar dat we erkennen wat het ons geleerd heeft en hoe het ons heeft gevormd.
Die erkenning moet ons niet lamleggen, maar activeren. In deze visie krijgt 25 februari een nieuwe invulling: niet als een dag van herhaling, maar van herstart.
Samen bouwen aan de toekomst
Suriname staat voor grote maatschappelijke uitdagingen: economische ontwikkeling, sociale cohesie, kwaliteitsonderwijs, armoedebestrijding.
Deze problemen vragen om samenwerking over partijgrenzen en historische breuklijnen heen.
Door 25 februari te positioneren als een dag waarop deze gezamenlijke doelen centraal staan, verandert het karakter van de dag van verdeeldheid naar eenheid.
Laat deze dag de gelegenheid zijn waarop politieke partijen, maatschappelijke organisaties, jongeren en burgers samenkomen om plannen te maken, verschillen te overbruggen en verbinding te zoeken.
Niet om oude debatten te herhalen, maar om nieuwe kansen te creëren.
Van symboliek naar daadkracht
Herdenken heeft pas betekenis als het ons inspireert tot actie. We moeten ons de vraag stellen: Wat doen we met de lessen uit het verleden? Hoe zetten we die om in daden die bijdragen aan een betere toekomst?
Als we daar geen antwoord op geven, blijft herdenken een ritueel zonder richting.
Daarom is het voorstel niet om 25 februari af te schaffen als herdenkingsdag, maar om het te verrijken.
Om het te transformeren in een krachtig moment van nationale vernieuwing.
Een dag waarop we als samenleving samenkomen om elkaar te herinneren aan de waarden die we wél delen: rechtvaardigheid, vrede, samenwerking en vooruitgang.
Nieuwe invulling, grotere betekenis
Een nationale herdenking hoeft niet stil te blijven staan bij pijn alleen. Ze kan ook een bron zijn van hoop en perspectief.
Denk aan een jaarlijkse bijeenkomst waar dialoog centraal staat, waarin jongeren hun stem laten horen, waarin successen en leermomenten worden gedeeld.
Een dag waarop we onszelf als volk de vraag stellen: Hoe bouwen we verder, samen?
Laten we van 25 februari een dag maken waarop we niet alleen herdenken, maar ook vernieuwen.
Waarop we samen werken aan de toekomst, vanuit erkenning van het verleden, maar met de blik vooruit.
Een dag die niet polariseert, maar verbindt. Niet verlamt, maar inspireert.
Conclusie: Een kans voor nationale groei
De 25e februari kan meer zijn dan een herinnering aan het verleden. Het kan een levend moment van bewustwording en gezamenlijk leiderschap worden.
Als we de moed hebben om deze dag opnieuw vorm te geven, creëren we een ruimte voor collectieve groei. Niet door te vergeten, maar door samen vooruit te kijken.
Door het verleden als leerschool te gebruiken in plaats van als grens, kunnen we de kracht vinden om een meer rechtvaardige, harmonieuze en welvarende toekomst op te bouwen – samen, als één volk.
De keuze ligt bij ons.
Shafely King maakt deel uit van het freelance redactieteam van GFC Nieuws.
Voor contact: info@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
