Op donderdag 13 maart, de dag van Holika Dahan, trok Munees Bhagolie het bos in om te jagen in het Southdrain-gebied in Suriname.
Toen de schemering viel, zette hij zijn zoektocht voort en achtervolgde een pingo.
Pas toen de duisternis volledig was ingevallen, besefte hij dat hij verdwaald was.
Alles had hij achtergelaten – het enige wat hij nog had, was zijn geweer, vertelt hij aan GFC Nieuws.
Om zichzelf te beschermen, klom hij in een boom en bracht daar de nacht door.
Op Phagwa, de dag erna, hoopte hij zijn weg uit het bos te vinden. Maar de regen viel onophoudelijk en belemmerde zijn zicht.
Hij bleef doorlopen, op zoek naar een uitweg, maar raakte alleen maar dieper in het oerwoud.
Die dag gebruikte hij vrijwel al zijn patronen in de hoop dat iemand de schoten zou horen en hem te hulp zou schieten.
Toch bevond hij zich te diep in het bos – te ver om gehoord te worden.
Zonder vuur, zonder koplamp, zonder houwer, zonder water of voedsel moest hij zien te overleven.
Bhagolie gaf het desondanks niet op. Zodra de zon opkwam, bleef hij lopen. Hij dronk water uit palulu-bloemen en voedde zich met slakken.
’s Nachts sliep hij op omgevallen bomen – niet te hoog en niet te laag – om zichzelf te beschermen.
Hij werd belaagd door muskieten en zag wilde dieren zoals jaguars en aboma’s, maar hij bleef doorzetten. Zijn laatste patroon gebruikte hij niet.
Na vier dagen ronddolen wist hij op maandag 17 maart eindelijk uit het bos te komen.
Een voorbijganger gaf hem een lift, waarna hij door de autoriteiten voor medische controle werd gebracht naar het Mungra Medisch Centrum.
Bhagolie, visser en jager, laat zich niet ontmoedigen door deze ervaring.
Hij blijft zijn beroep uitoefenen, maar belooft voortaan altijd met twee of drie anderen op pad te gaan om het risico op verdwalen te verkleinen.
Zijn advies aan andere jagers is: “wees voorbereid. Neem altijd voldoende spullen mee en wees niet bang als je verdwaalt.”
“Blijf lopen, blijf geloven dat je eruit komt. Zeg tegen jezelf: straks ben ik eruit. En blijf altijd voorzichtig.”
Tot slot spreekt hij zijn dank uit aan de militairen, de LBB-groep, de politie, de media, familie en vrienden, en iedereen die thuis voor hem bad.
