In sneltreinvaart van Caracas en Georgetown via Paramaribo en Cayenne naar Rio de Janeiro: moet kunnen, denkt professor Jiang Shixue, vice-president van de Chinese Associatie voor Latijns-Amerikaanse Studies van de Universiteit van Shanghai.
Surinaamse media rapporteerden dat Jiang tijdens een seminar had gesproken over een Latijns-Amerikaanse Orient Express: treinen die moeten gaan rijden “tussen Suriname, Frans-Guyana, Guyana, Brazilië en Venezuela, en verder richting de rest van Centraal-Amerika”.
China ontwikkelde zich – eveneens in sneltreinvaart – van straatarm Derde Wereld-land tot de bijna grootste economie ter wereld.
Het land investeert fors in ontwikkelingslanden en stak al miljarden in Afrikaanse economieën. Het meeste geld gaat naar energieprojecten, gevolgd door investeringen in infrastructuur.
Ook de Latijns-Amerikaanse energiesector wordt ondersteund, met het accent op Venezolaanse olie en Braziliaanse waterkrachtenergie.
Met een Chinees-Afrikaanse handel die in 2015 de grens van 280 miljard dollar passeerde, rees ook de vraag of Afrikaanse economieën niet teveel leunden op China.
Made in China
Afrikaanse academici en maatschappelijke organisaties stellen vragen bij de toenemende Chinese invloed in Afrika. Sommigen zien parallellen met het koloniale verleden.
Bovendien lijkt China de enige winnaar en worden lokale bedrijven de dupe van goedkope Chinese producten waarmee de markt wordt overspoeld.
Afrikaanse producenten kunnen onmogelijk concurreren tegen het Chinese product, omdat de Chinese productiekosten veel lager zijn.
Lokale bedrijven hebben vanwege de invoer van goedkope producten uit China hun deuren moeten sluiten.
Er is ook veel kritiek op de import van Chinese arbeidskrachten die worden ingezet op door China gesponsorde projecten. Bovendien botsen de Chinese arbeidsvoorwaarden met de plaatselijke arbeidswetgeving en –cultuur.
De zorgen van Afrikaanse academici en maatschappelijke organisaties stuiten echter op onwil van autoritaire leiders, die zich vastklampen aan de Chinezen teneinde hun politieke macht te behouden.