In Suriname heerst bij sommigen de mentaliteit om ondanks ziekte toch door te zetten. Een lichte verkoudheid of een beginnende griep wordt meestal niet gezien als reden om thuis te blijven.
Mensen stappen gewoon in de bus, lopen naar hun werk of gaan op bezoek bij familie.
Lange tijd werd dit beschouwd als doorzettingsvermogen, maar tegenwoordig groeit het inzicht dat dit gedrag ook nadelige gevolgen kan hebben.
Wat voor de één slechts wat hoesten of niezen betekent, kan voor een ander een ernstig gezondheidsprobleem worden.
Vooral ouderen, jonge kinderen en mensen met een zwakke weerstand lopen risico wanneer zij besmet raken.
Daardoor klinkt iets vaker de oproep om bij ziekte niet zomaar onder de mensen te komen. Het thuis uitzieken wordt meer en meer opgevat als een teken van verantwoordelijkheid.
Wie toch de deur uit moet kan eenvoudige maatregelen nemen. Een mondmasker dragen of extra afstand bewaren in drukke omgevingen zijn kleine stappen die veel verschil kunnen maken.
Waar dit eerder als overdreven werd gezien, wordt het nu steeds vaker gewaardeerd als een teken van respect voor de gezondheid van anderen.
De maatschappelijke houding lijkt langzaam te verschuiven. Waar men vroeger trots was op het vermogen om “door te gaan”, groeit nu de waardering voor voorzichtigheid.
Ziek zijn is menselijk, maar de manier waarop iemand ermee omgaat, weerspiegelt de mate van zorg voor de gemeenschap.
Soms is thuisblijven dus niet alleen verstandig voor het eigen herstel, maar vooral een daad van solidariteit met de mensen om je heen.