De benoeming van Albert Ramdin tot Secretaris-Generaal van de OAS wordt door sommigen gevierd als een mijlpaal voor Suriname, terwijl anderen kritische vragen stellen over zijn rol en verleden.
Is dit werkelijk een overwinning voor het land, of slechts een diplomatiek prestigeproject?
Assembleevoorzitter Marinus Bee noemt het een trots moment: een Surinamer op zo’n hoog internationaal niveau. Maar terwijl DNA de champagne ontkurkt, blijft een groot deel van de samenleving sceptisch.
De inheemse gemeenschap voelt zich genegeerd, en anderen willen eerst antwoorden. Hoe kregen bepaalde groepen plots visa? Hoe werd deze benoeming precies gefinancierd? Transparantie ontbreekt.
Daarnaast rijst de vraag: wat heeft Suriname concreet aan deze benoeming? Het Tigri-gebied, al decennia betwist, blijft nog steeds niet officieel Surinaams grondgebied.
Voor veel burgers is dit een belangrijker strijdpunt dan internationale diplomatieke titels. “Laten we eerst Tigri veiligstellen, dan kunnen we echt trots zijn,” klinkt het onder critici.
Ramdin’s benoeming laat zien hoe verdeeld Suriname is. Sommigen zien prestige en vooruitgang, anderen wantrouwen de politieke motieven en missen concrete verbeteringen voor het land.
Nationale trots moet niet gebaseerd zijn op een titel, maar op daden die Surinamers daadwerkelijk vooruithelpen. Tot die tijd blijft de vraag: wie profiteert hier echt van?
![[Aggregator] Downloaded image for imported item #416436](https://www.gfcnieuws.com/wp-content/uploads/2025/10/directeur-Gina-Griffith1-1.jpeg)
