De lifestyleredactie van GFC Nieuws ontvangt wekelijks talloze e-mails over uiteenlopende onderwerpen en levensgebeurtenissen.
Vandaag belichten we het verhaal van de 32-jarige Nederlandse Sophie* (echte naam bekend bij de redactie) uit Noord-Holland.
Sophie, verloofd met een Surinaamse man, staat voor een uitdagende culturele kwestie: haar aanstaande staat erop dat zij zijn achternaam overneemt na hun huwelijk.
Sophie heeft aangegeven liever hun achternamen te combineren, een idee dat in eerste instantie niet goed viel bij haar Surinaamse partner waarmee ze al langer dan vijf jaar verbonden is.
Uit onderzoek van GFC blijkt dat in Nederland bij het aangaan van een huwelijk of geregistreerd partnerschap de achternaam niet automatisch wijzigt.
Echtparen hebben echter wel het recht om elkaars achternaam te voeren, ook in een gewenste volgorde.
Deze flexibiliteit in de Nederlandse wetgeving staat in contrast met de culturele verwachtingen binnen de Surinaamse gemeenschap van haar partner.
“In zijn cultuur is het gebruikelijk dat vrouwen de achternaam van hun echtgenoot overnemen. Zijn familie vindt het ongebruikelijk en zelfs ‘raar’ als dit niet gebeurt,” vertelde de Nederlandse.
De 32-jarige hecht veel waarde aan haar eigen achternaam. In haar familie is het juist gebruikelijk om in geval van een huwelijk achternamen te combineren of zelfs volledig te behouden.
Dit voorkomt administratieve complicaties en helpt bij het behouden van de eigen identiteit. Zij beschouwt het overnemen van de echtgenoot’s achternaam als een verouderde traditie.
De families staan lijnrecht tegenover elkaar in deze kwestie. Hoewel haar verloofde open lijkt te staan voor het idee dat Sophie haar eigen naam behoudt en zijn achternaam daaraan toevoegt, wordt hij tegengehouden door de weerstand van zijn familie.
Sophie voelt zich hierdoor bijna verplicht om zijn achternaam over te nemen, een situatie die haar worsteling met de Surinaamse cultuur benadrukt.
Foto ter illustratie.
