In het belang van een strategische planning en de crisissituatie waarin wij verkeren, is het raadzaam prioriteiten te stellen voor het buitenlands beleid en geen zig-zag beleid te voeren, die inbreuk pleegt op de integriteit van ons land, maar een consistent buitenlands beleid voert, gebaseerd op wederzijds vertrouwen en wederzijds respect.
Ik noem het een zig-zag beleid omdat er voldoende aanleiding is om het buitenlands beleid zo te kwalificeren, haalde Chandrikapersad Santokhi aan tijdens de behandeling van de Algemene Politieke Beschouwingen in DNA..
Hij haalde onder de kwestie Kosovo aan. In 2012 had Suriname besloten de paspoorten van Kosovo te erkennen en burgers van Kosovo konden visumvrij reizen naar Paramaribo. Suriname heeft in juli 2016 de Republiek Kosovo officieel erkend als een onafhankelijke en soevereine staat en was daarmee de 112e natie die dat had gedaan.
Op 27 oktober heeft Suriname besloten dat ze de erkenning van Kosovo wil intrekken.
Deze intrekking wordt bestreden door Kosovo, omdat het internationaal recht dat niet kent, met name de conventie van Montevideo van 1933. Hierin is duidelijk vastgesteld dat “the recognition is unconditional and irrevocable”.
Santokhi noemt dit een blunder en vraagt zich af of de intrekking te maken heeft met het aanhalen van de relaties met Rusland en het bezoek van de minister van Buza aan Rusland. “Is het onder druk gebeurd? Welke zijn de afspraken die gemaakt zijn met Rusland”, vroeg hij en wilde verder weten wat voor effect dit zal hebben op andere samenwerkingsrelaties die Suriname heeft met bevriende naties.
Westelijke Sahara
Suriname had in 1982 de Westelijke Sahara (Saharawi-Arabische Republiek, SADR ) erkend. SADR is de politieke stroming van Polisario waarmee Westelijk Sahara een eigen staat wenst.
Suriname ondersteunde het dekolonisatieproces van derde wereldlanden binnen de VN en met de erkenning van SADR werd consequent het recht van zelfbeschikking van de volkeren van Westelijk- Sahara ondersteund.
Vorig jaar in 2016 heeft Suriname ook de erkenning van Westelijk Sahara ingetrokken.
“Kunnen we ook hierover duidelijkheid krijgen? Is het onder druk van Marokko gebeurd? Wat heeft u als tegenprestatie gehad?”
Nederland
Ook met betrekking tot de politieke relatie met Nederland is er volgens Santokhi zwaar geblunderd in de kwestie van agreement verlening aan een Nederlandse ambassadeur voor ons land.
Na aanvankelijk instemming van het ministerie van Buitenlandse Zaken van Suriname met de agreement verlening en nadat de ambassadeur in kwestie beëdigd werd door zijn koning in Nederland, trok Suriname de toestemming tot accreditatieverlening in.
Het argument hierbij was dat de accreditatie door een misverstand ten onrechte was verleend door het ministerie van buitenlandse zaken. Santokhi wil duidelijkheid van de regering hierover.
Vervolgens vervolgt hij met: “ u koopt een ambassadegebouw in Parijs met een beleidsvisie dat Parijs de poort wordt voor internationale samenwerking met en investering in Suriname, en nu gaat u het gebouw verkopen en de poort sluiten?
U opent ambassade op Trinidad & Tobago en sluit weer en u zegt hiermede dat u geen inhoud kunt geven aan de overschrijdende uitdagingen van het buitenlands beleid van Suriname naar onze regio en Caricom toe.
Met name Trinidad behoort tot een van de landen die een belangrijke positie inneemt binnen de Caricom. Als personen niet goed functioneren, dan moet u personen vervangen en niet ambassade sluiten.
U opent en sluit de ambassade van Suriname in Zuid – Afrika, hetgeen te betreuren valt. Omdat Zuid – Afrika wordt gerekend tot de BRICS landen en een van de belangrijkste economieën op het Afrikaans continent.
De opening van ambassades op het Aziatische en Afrikaans continent betroffen in eerste instantie de fysieke aanwezigheid van de Republiek Suriname in landen waar veel van haar burgers hun ‘roots’ hebben.
De afwezigheid van een fysieke diplomatieke vertegenwoordiging op het Afrikaans continent raakt ongetwijfeld een gevoelige snaar bij burgers, wiens voorouders uit Afrika komen. In het belang van een te bewaren evenwicht in onze multi-etnische samenleving, lijkt het sluiten van de ambassade in Zuid Afrika geen verstandige beslissing.
U houdt een veiligheidsgrensovereenkomst tussen Suriname en Frans-guyana 10 jaren tegen en daarmee heeft u 10 jaren ook de ontwikkeling aan het grensgebied tegengehouden en na 10 jaren keurt u dat goed. Is het hier onder druk gebeurd in verband met het bezoek van de Franse president aan Frans-Guyana?
Regering u stelt dat met de regionale verkiezingen de situatie in Venezuela in rustig vaarwater terecht is gekomen, maar alle bronnen in de wereld, de bronnen in Venezuela, de RK gemeenschap in Venezuela stellen hoe ernstig er gefraudeerd is met de verkiezingen, en hoe ernstig de situatie is. Regering hoe betrouwbaar zijn uw bronnen?”
Santokhi concludeert dat Suriname een niet te volgen zig-zag beleid demonstreert naar de internationale gemeenschap toe, waarbij naar zijn mening onvoldoende doorgedacht is en geen nationale belangen mee gediend worden. Hierdoor wordt de integriteit van de natie Suriname ernstig aangetast.(GFC)