President Santokhi huilt om het onrecht dat zijn volk wordt aangedaan?

jaarrede begroting chan en brunsi 1

OPINIE- In de schaduw van Suriname’s economische malaise vraag ik me af: huilt president Chan Santokhi ooit voor het onrecht dat zijn volk wordt aangedaan?

De afgelopen jaren heeft Suriname een ongekende hyperinflatie ervaren, met percentages die de stoutste verwachtingen te boven gaan.

Het resultaat is een natie die verdrinkt in bittere armoede en een ondraaglijk bestaan. Te midden van deze ontberingen is het moeilijk om niet te twijfelen aan de emotionele last die op de schouders van de president rust.

Andere staatshoofden hebben hun tranen laten vloeien in tijden van nationaal lijden. Denk aan Nelson Mandela, wiens hart brak bij het zien van de onrechtvaardigheid van apartheid, of Franklin D. Roosevelt, die zijn volk leidde door de Grote Depressie met empathie en begrip.

Het roept de vraag op of Santokhi dezelfde diepgaande connectie voelt met zijn burgers.

Het is niet slechts een oproep tot mededogen, maar een zoektocht naar de menselijkheid van een leider te midden van crisis.

Een natie, gekweld door inflatie en ontbering, verdient een leider die niet alleen economische maatregelen neemt, maar die ook de emotionele tol van zijn volk erkent.

De tranen van president Santokhi kunnen krachtiger zijn dan elk beleid, een blijk van compassie dat dieper snijdt dan statistieken en cijfers. In deze tijden van nood is het de vraag of Santokhi’s hart breekt voor Suriname.

C. Wallerlei

DISCLAIMER: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC het eens is met de inhoud