GFC NIEUWSREDACTIE- De Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie (PALU) in Suriname vindt dat de nieuwe Oppenheimer-overeenkomst erop neerkomt dat de Bondholders beslag hebben gelegd op de toekomstige royalty-inkomsten uit de offshore olie die gewonnen zal worden in Block 58.
In deze overeenkomst is opgenomen dat de volledige royalty inkomsten van de staat uit Block 58 eerst gestort zullen worden op een rekening van de Bondholders. Na aftrek van de overeengekomen aflossing, rente en beheer- en administratieve kosten zal het restant bedrag vervolgens overgemaakt worden naar Suriname.
Nieuwe lening
In de zogenaamde Value Recovering Instrument (VRI) bijlage van de overeenkomst is de zogenaamde korting (“haircut”) omgezet in een nieuwe lening van US$275.6 miljoen tegen 9% rente. Deze zal worden terugbetaald met genoemde royalty inkomsten uit de olieproductie in Block 58 waar momenteel de meeste olieontdekkingen hebben plaatsgevonden.
Bedongen is dat de nieuwe lening met minimaal 30% van de royalty opbrengsten zal worden afbetaald. Suriname zal op deze wijze US$689 miljoen moeten betalen aan de bondholders voor de gekapitaliseerde lening. Let wel, daarvoor moet ook ruim US$1 miljard worden betaald voor de eerste lening.
In de overeenkomst is bedongen dat 100% royalty opbrengsten in eerste instantie zullen worden gestort op een bankrekening van de Bondholders. De restant royalty opbrengsten zullen overgemaakt worden naar Suriname. In feite leggen de Bondholders van Oppenheimer op deze manier beslag op de toekomstige royalty inkomsten van de staat. De Bondholders mogen deze werkwijze hanteren tot 31 december 2050.
Bovendien zullen de Bondholders mogen genieten van alle voordelen van de tijdelijke stortingen op hun bankrekening. In de overeenkomst ontbreken namelijk bepalingen omtrent de periode waarin de gelden achtergehouden zullen worden voordat deze worden verrekend met Suriname. Bekend is dat bij dit soort grote financiële transacties miljoenen kunnen worden verdiend binnen enkele dagen.
Ook moet Suriname er rekening mee houden dat dit soort transacties gepaard gaan met hele hoge beheer- en administratiekosten, waarover ook niets is opgenomen in de overeenkomst. De onderhandelaars hebben niet eens de moeite genomen om hier een plafondbedrag aan te koppelen. Ook deze kosten zullen worden afgetrokken van de royalties voordat het restant zal worden teruggestort.
Het is gewoonte geworden dat de Regering met aan het hoofd de president geen enkel woord rept over nadelige bepalingen in overeenkomsten. Om deze overeenkomst tot uitvoering te brengen zullen de nodige staatsbesluiten moeten worden gemaakt, wat buiten DNA kan gebeuren. Maar nu het gaat om overeenkomsten met zulke afwijkende procedures van betaling van belastingen en royalties, zou het goed zijn om eerst DNA te consulteren.
Ook de grote bedragen, de kwaliteit en de zeer lange termijn effecten van de overeenkomst zou een discussie op zijn plaats zijn in ons DNA.
Met niet transparante zwaarwichtige overeenkomsten is ons land vaker ernstig benadeeld, zoals met dezelfde leningsovereenkomsten die zonder de volksvertegenwoordiging formeel te betrekken door de vorige regering zijn afgesloten.
