Veel moeders in Suriname kennen het gevoel. Plotseling weten dat er iets aan de hand is met hun kind, zonder dat iemand iets heeft gezegd.
Soms worden ze midden in de nacht wakker of voelen zich opeens onrustig. Velen zien dat als iets spiritueels, alsof er een onzichtbare band is tussen moeder en kind.
Een analyse van de beschikbare wetenschappelijke literatuur door GFC Nieuws laat zien dat er een logische verklaring bestaat voor wat veel mensen als iets spiritueels ervaren.
Wetenschappers leggen uit dat dit niet komt door magie, maar door wat er in het lichaam en brein gebeurt.
Vanaf de zwangerschap bouwt een moeder een sterke band op met haar kind. Ze leert onbewust alle kleine signalen herkennen, een blik, een zucht, een stilte. Daardoor merkt ze heel snel dat er iets anders is, vaak nog voordat het kind iets zegt.
In het brein speelt ook iets bijzonders mee: het spiegelneuronensysteem. Dat zorgt ervoor dat moeders de emoties van hun kind bijna letterlijk kunnen ‘voelen’.
Als het kind verdrietig of bang is, reageert het lichaam van de moeder daar automatisch op. Zo lijkt het alsof ze het aanvoelt via een zesde zintuig, maar eigenlijk is het een slim samenspel van gevoel, ervaring en biologie.
Toch blijft het voor veel moeders iets magisch. En misschien is dat ook goed zo. Want of je het nu spiritueel noemt of wetenschappelijk verklaart, het moedergevoel blijft iets heel bijzonders dat moeilijk in woorden te vatten is.