Nieuwe DNA-voorzitter pleit voor bescherming tegen politieke processen in parlementaire wetgeving

Tijdens zijn inaugurele rede als nieuw verkozen voorzitter van De Nationale Assemblee (DNA) sprak Ashwin Adhin openlijk over zijn politieke vervolging aan het begin van de regeerperiode-Santokhi.

Hij noemde zijn persoonlijke ervaring een voorbeeld van hoe parlementaire instituties feilbaar kunnen zijn, en riep op tot wetgeving die zowel de volksvertegenwoordiger als de burger beschermt tegen machtsmisbruik en onderdrukking.

“De geschiedenis schrijft soms paradoxale wendingen”, haalde hij aan.

In een opmerkelijk moment in zijn toespraak reflecteerde Adhin op zijn traject binnen de staat:

“Ik herinner mij levendig de momenten dat ik:

als minister het onderwijs-, wetenschap- en cultuurbeleid mocht verantwoorden;

als vicepresident het beleid van de staat mocht helpen vormgeven in crisistijd;

en daarna als parlementariër zélf werd onderworpen aan een politiek beladen proces.”

Adhin verwees hiermee duidelijk naar de strafrechtelijke vervolging wegens vermeend misbruik van middelen, een zaak die in 2020 werd ingezet nadat de regering-Santokhi aantrad.

Hoewel Adhin herhaaldelijk ontkende onrechtmatig te hebben gehandeld, leidde de kwestie tot een heftige publieke en juridische confrontatie, waarbij de politieke motieven achter de vervolging breed werden bediscussieerd.

“Ik zat daar — niet als voorzitter, maar als aangeklaagde. En ik voel nog de spanning, de stilte, het onterechte oordeel.”

Politieke vervolging als maatschappelijk leerpunt

Door zijn persoonlijke ervaring publiekelijk te delen, reikte Adhin verder dan zijn individuele verhaal. Hij positioneerde zichzelf als stem voor velen die zich onterecht beschuldigd, veroordeeld of buitengesloten voelen in de samenleving:

“Dat ik vandaag, na die beproeving, op deze plek mag plaatsnemen, en dat ook vele burgers dergelijke beproevingen hebben doorstaan, zijn herinneringen aan de mogelijke feilbaarheid van onze instituties.”

Volgens Adhin zijn dit precies de ervaringen die het parlement ertoe moeten aanzetten om wetgeving aan te nemen die vrijheid van denken, spreken en vertegenwoordiging beschermt.

Adhin benadrukte dat hij uit de ervaring drie belangrijke lessen heeft gehaald: rechtvaardigheid heeft tijd nodig, vertrouwen is kwetsbaar en institutionele stabiliteit en rijpheid zijn essentieel om een natie te dragen.

Hij pleitte daarom voor een DNA dat wetgeving ontwikkelt die niet alleen het volk, maar ook het instituut zelf beschermt tegen onterechte politieke processen: “Als dit Huis iets moet bewaken, dan is het de vrije adem van het volk — haar stem, haar kritiek en haar verwachtingen.”