Mensen met een beperking roepen op tot actie

In Suriname is er weinig tot geen beleid om de inclusie van mensen met een beperking te bevorderen. De financiële ondersteuning laat ook te wensen over.

Enkele van deze personen uiten zich over de uitdagingen waarmee ze geconfronteerd worden en hun hoop op een inclusievere toekomst.

Johan R. (35), rolstoelgebruiker:

“Als rolstoelgebruiker merk ik dagelijks de fysieke en mentale barrières die er zijn. Overheidsgebouwen zijn vaak niet toegankelijk en publieke ruimtes missen de nodige faciliteiten. Dit maakt het voor mij bijna onmogelijk om deel te nemen aan veel activiteiten. Het overheidsbeleid lijkt ons over het hoofd te zien, en dat moet veranderen. Bovendien is de financiële ondersteuning minimaal, waardoor veel noodzakelijke aanpassingen onbetaalbaar blijven.”

Mariska S. (28), visueel beperkt:

“Mijn beperking heeft mij geleerd om met veel uitdagingen om te gaan, maar de grootste uitdaging blijft het gebrek aan ondersteuning vanuit de overheid. Het ontbreken van braille-borden en toegankelijke informatie maakt het moeilijk voor mensen zoals ik om zelfstandig te functioneren. We vragen geen bijzondere behandeling, maar wel de kans om volwaardig deel uit te maken van de samenleving. De financiële hulp die beschikbaar is, is vaak niet voldoende om de benodigde hulpmiddelen aan te schaffen.”

Ashwin K. (42), slechthorend:

“Communicatie is voor mij een dagelijks gevecht. Gebarentolken zijn zeldzaam en publieke informatie wordt nauwelijks aangepast voor slechthorenden. De overheid moet meer doen om inclusie te bevorderen. Dit betekent ook dat zij in gesprek moeten gaan met ons, de getroffenen, om te begrijpen wat echt nodig is. Zonder adequate financiële steun blijven veel essentiële diensten en hulpmiddelen buiten ons bereik.”

Aniel Koendjbiharie, voorzitter van de Stichting Wan Okasi, heeft vaker met enkele leden zijn misnoegen geuit over de achterstallige betalingen van de mensen met een beperking.

Hij zegt dat er in 2023 knelpunten zijn aangehaald die tot nu toe niet zijn behandeld. Dit met als gevolg, verslechtering van de situatie van de mensen met een beperking.

Enkele van de knelpunten die zijn aangehaald zijn:

– Het zorgvervoer van het Nationaal Vervoer Bedrijf Suriname (NVB) dat niet beschikbaar is, vanwege het uitblijven van de betalingen
– Verhoging van de koopkrachtversterking voor de mensen met een beperking en andere kwetsbare groepen, zoals bij de overige groepen die hiervoor in aanmerking komen

– Een vaste datum voor de uitbetaling van de financiële uitkering en de koopkrachtversterking

– Het meenemen van de voorstellen die zijn gedaan door de groep naar de regering toe

– Betere communicatie naar de mensen met een beperking toe

De weg naar een inclusievere samenleving begint met het luisteren naar degenen die het meest getroffen worden door het huidige beleid, meent de organisatie.

“Door samen te werken kunnen we een omgeving creëren waarin iedereen, ongeacht hun beperking, een volwaardig en productief leven kan leiden. Het is tijd dat de overheid niet alleen beloftes maakt, maar ook concrete en financieel ondersteunde stappen onderneemt,” wordt aangevoerd.