In Suriname groeit de discussie over hoe sociale media worden ingezet om persoonlijke verhalen te delen.
Waar platforms ooit vooral draaiden om luchtige momenten en creatieve uitingen, verschuift de grens tussen privé en publiek steeds verder.
Opvallend is dat kinderen daarbij een steeds prominentere rol krijgen, soms op een manier die ongemakkelijk aanvoelt voor het publiek.
Dikwijls verschijnen filmpjes waarin moeders hun persoonlijke problemen in beeld brengen, met hun kinderen nadrukkelijk aanwezig.
Het gaat om video’s waarin een kind zichtbaar huilt, hongerig lijkt of verdrietig reageert, terwijl de ouder tegelijk om hulp of financiële steun vraagt.
Zulke beelden worden al snel breed gedeeld, niet omdat ze ontroeren, maar omdat mensen zich afvragen of de waardigheid van het kind niet wordt aangetast.
Volgens de bekende ondernemer Tja Foe Lee uit Paramaribo kan dit ernstige gevolgen hebben.
“Alles wat eenmaal online staat, blijft circuleren. Een kind kan daar later nog jarenlang mee geconfronteerd worden,” waarschuwt hij in gesprek met GFC Nieuws.
Onder gebruikers van sociale media lopen de meningen uiteen.
Sommigen hebben begrip voor de moeilijke situatie van de vrouwen die deze video’s plaatsen, maar anderen vinden dat er duidelijke grenzen moeten zijn.
“Je kunt steun zoeken zonder je kind centraal in beeld te zetten,” zegt Lee.
De kwestie wijst op een bredere uitdaging in de digitale cultuur. De balans vinden tussen authenticiteit en verantwoordelijkheid.
In een tijd waarin clicks en reacties snel lonken, lijkt het risico groot dat de belangen van kinderen ondergeschikt worden gemaakt aan de drang naar online aandacht.