GFC NIEUWS- Met verbazing moeten we tot grote schande concluderen dat het personeel van het Sint Vincentius Ziekenhuis en het Diaconessenhuis voor de zoveelste keer zijn salaris niet op tijd uitbetaald krijgt.
Wederom blijkt dat het Staatsziekenfonds daarvoor de boosdoener te zijn. Het Staatsziekenfonds zal voor dit euvel wederom een vingerwijzing doen naar de regering, m.n. dat deze de middelen niet op tijd beschikbaar heeft gesteld voor uitbetaling voor verleende diensten. Zo gaat dat al decennialang. Het SZF treft nooit blaam.
Het moet wel een keer duidelijk worden gesteld: tot nu toe heeft geen enkele minister van Volksgezondheid getoond ballen te hebben om naar het Staatsziekenfonds toe een duidelijk beleid te voeren. Men scheen steeds bang te zijn geweest voor politieke repercussies.
De directie van het Staatsziekenfonds weet op een slinkse en subtiele manier de statuten van het Fonds te omzeilen en de beschikbare financiële middelen die zij ter beschikking krijgt op een niet adequate wijze te besteden, dan waarvoor deze bestemd zijn.
De voornaamste taak van het Staatsziekenfonds is het beheren van de premies die van de lonen van werknemers ten behoeve van hun gezondheidszorg door de werkgevers worden ingehouden, alsook het werkgeversaandeel. Deze worden prompt en op tijd ten behoeve van het Staatsziekenfonds overgemaakt.
Als de directie van het Staatsziekenfonds deze gelden op een andere en onbehoorlijke wijze gebruikt, om niet te spreken van ongeoorloofde wijze, dan dienen er van regeringswege, en met name door de minister van Volksgezondheid de vereiste maatregelen te worden getroffen.
Het moet tot ook deze minister van Volksgezondheid, voor zover zulks niet het geval is geweest bij zijn voorgangers, nu doordringen dat iedere werknemer, en dus ook de gezondheidswerkers in de aangehaalde ziekenhuizen, iedere maand na verrichte arbeid zijn/haar salaris correct moet kunnen ontvangen. En indien dat niet gebeurt, de werknemers dan ernstig gedemotiveerd raken met als gevolg dat de gezondheidszorg van een deel van de samenleving ernstig nadelig beïnvloed wordt. De gezondheidszorg is immers een mensenrecht en daarmee valt niet te grappen.
We kunnen het niet vatten dat terwijl steeds door de directie van het SZF gesteld wordt niet over financiële midden te beschikken, de wel aanwezige middelen voor andere zaken worden aangewend. Hoe is het in Godsnaam mogelijk dat N.V.’s binnen het SZF worden opgericht en hooggeplaatsten binnen het SZF zelf, niet alleen staffuncties bekleden, doch ook directeur zijn van de N.V.’s.
Aan de minister van Volksgezondheid de taak om namens het volk van Suriname het mes diep in te zetten binnen het SZF en als het moet gewoon overgaan tot wijziging van de statuten, opdat binnen de kortst mogelijke termijn het SZF de taak krijgt om slechts het beheer te voeren over de financiële middelen die aan hem worden toevertrouwd.
De bijkomende zaken zoals de exploitatie van apotheken en gezondheidscentra dienen onverwijld te worden afgestoten. De daarbij vrijgekomen middelen dienen dan aangewend te worden ten behoeve gezondheidszorg voor de gemeenschap. Daarvoor is moed en lef nodig. De vraag is of de minister wel in staat is zulks op te brengen.
We hopen dat de minister mag inzien dat het belang van de samenleving zwaarder weegt dan het enge belang van de SZF-directie.
Ram Paltantewari
