GFC NIEUWS- Vanaf 1975 horen en lezen we dat de leden van de regering en de (coalitie) parlementsleden zich verrijken door staatseigendommen en financiën op grote schaal toe te eigenen zonder dat het volk hier iets tegen kan doen.
Het enige dat het volk tot nu toe heeft gedaan, is klagen en hopen dat de volgende regering het beter zal doen en dat de schuldigen casu quo de corruptelingen van de vorige regering zullen worden opgepakt. Dit wordt vóór de verkiezingen ook luidkeels op diverse politieke podia beloofd.
Na de onafhankelijkheid heeft Nederland een heel groot geldbedrag aan de Surinaamse regering gegeven om het land (verder) op te bouwen. Door anarchie en corruptie was er juist na 1975 een hel ontstaan in Suriname. Zelfs voor een pak rijst van 5 kg moest men in de rij staan terwijl er op grote schaal rijst werd verbouwd in Suriname.
De veel regeringsgezinde figuren hadden zich verrijkt. De bevolking snakte naar verlichting voor al het leed. Mede dankzij deze bandeloosheid van de regeringsleden is er een coup in Suriname ontstaan. In den beginne stond het overgrote deel van het volk massaal achter deze omwenteling (revolutie?). De bevolking zag het licht van de betere toekomst.
Tot grote teleurstelling van het volk heeft de regering van 1980 tot 1987 geen enkele aanklacht, onderzoek of aanhouding verricht voor de grootschalige corruptie van 1975 tot 1980. Integendeel, het leek alsof deze regering nu alle ruimte had gekregen om de staatskas te plunderen c.q. te ledigen.
Weer ging het volk snakken naar verlichting. Ze was de corruptie van deze nieuwe machthebbers meer dan ooit zat.
De volgende regering, die van 1987 tot 1989, had de moed en durf niet om de corrupte “ambtenaren” ter verantwoording te roepen. Deze “ambtenaren” zijn juist op een slinkse wijze wederom aan de macht gekomen en zijn weer gaan graaien in de staatskas. Dit duurde tot 1991.
Na 1991 kwam er opnieuw een “nieuwe” regering, ondersteund door de zogenaamde goedgezinde politici aan de beurt om zich te verrijken. En ook deze regering heeft niet één corrupte persoon uit de regeringen van 1975 tot 1991 aangeklaagd, aangehouden of geconfisqueerd. Op enkele zaken na werd elke vorm van corruptie met de liefde der mantel afgehandeld.
Conclusie: corruptie loont. Corruptie is in ons land steeds gevoed en in stand gehouden door de opeenvolgende regeringen. Een totaal vertekend beeld naar de jeugd toe.
Het volk bleef schoorvoetend klagen en smeken naar oprechte vooraanstaande figuren in de regering. Helaas blijkt dit een loze kreet te zijn geweest.
In 2010 kwam er weer een andere regering aan de macht die ook de guts niet had om de eerdere corruptiezaken aan te pakken. Sterker nog, ze hebben door mismanagement en of vriendjespolitiek de staatskas wederom leeggeroofd. Deze personen hebben voor de zoveelste keer het land naar de verdoemenis gebracht.
In Suriname is het opvallend dat de oppositie schreeuwt dat er op grote schaal corruptie plaatsvindt, maar als ze eenmaal in de coalitie zitten doen ze precies hetzelfde. Heel veel leden van het parlement ontvangen een dubbel salaris. Hier begint de corruptie.
Corruptie kent geen grenzen. Welke politici zijn er nu te vertrouwen? Tot nu toe laten ze vooral blijken dat ze voor eigen gewin bezig zijn. Het volk kan alleen maar klagen en met lede ogen toekijken.
De anti-corruptiewet moet gehandhaafd worden, anders zullen deze taferelen blijven plaatsvinden.
Of moet er een regel/wet komen waarbij de regeringsleden en de parlementariërs een verklaring ondertekenen dat ze na hun “dienstperiode” de bezittingen openbaar maken? Dat zij moeten kunnen verklaren hoe ze aan hun bezittingen zijn gekomen.
Het aantal politieke partijen dat zich heeft geregistreerd voor de komende verkiezingen is schrikbarend hoog in vergelijking tot bijvoorbeeld Nederland met 17 politieke partijen bij een bevolking van 17 miljoen inwoners.
Suriname heeft amper 550.000 inwoners met een 20-tal geregistreerde politieke partijen. Wat betekent dit? Welke conclusies kan je hieruit trekken?
1. Er zijn heel veel patriotten in Suriname
2. Er zijn te veel intellectuelen in dat land
3. Surinamers kunnen niet samenwerken
4. Er is geen landsbelang maar meer een partij of individueel belang
5. Iedereen wil graaien in de staatskas/ staatseigendommen
6. Eenieder kan het beter
7. Politiek loont, reden waarom zovelen hun heil zoeken langs deze weg
Ga na hoeveel kapitaal hiermee gemoeid gaat. Straks zijn de meeste kandidaten van deze 20 politieke partijen gedurende 6 weken vrijgesteld van werk om in die periode politieke campagne te voeren naar 25 mei 2020 toe.
Dan praat je over kandidaat DNA-leden, kandidaat DR-leden, kandidaat RR-leden. Bijna de helft van de werkende arbeiders in Suriname zal in die 6 weken niet productief zijn.
Door de jaren heen hebben we gezien hoe opeenvolgende regeerders zich hebben verrijkt ten koste van het arme volk. Blijkbaar zijn er geen oprechte politici in Suriname. Hopelijk wordt de anti-corruptiewet snel en goed gehandhaafd: eenieder die corrupte handelingen pleegt, van groot naar klein, moet worden berecht. Politiek moet minder aantrekkelijk worden gemaakt voor heilzoekers. Hopelijk zullen alleen patriotten, mensen die bereid zijn het volk te dienen, in de politiek gaan.
Ik vind dat het aantal politieke partijen aan banden gelegd moet worden door bijvoorbeeld per 100.000 inwoners één politieke partij toe te laten. Wil je een politieke partij beginnen, moet je wachten totdat het aantal inwoners toeneemt of als één of andere politieke partij ophoudt te bestaan.
Het stuk is naar mijn mening objectief, zonder de schijn van partijdigheid te wekken. De boodschap lijkt me duidelijk. Volgens mij gaat men in de huidige vorm geen wetten maken om corruptie aan te pakken. Want dat is een kuil, je eigen graf graven mede door de kleinschaligheid van de Surinaamse bevolking: ons kent ons. Toch geloof ik in eerlijke mensen die wel met enorme lef en vasthoudendheid verandering kunnen brengen.
Iedere lezer heeft zijn eigen smaak. Daarom zal de beoordeling van de inhoud ook verschillend zijn. De schrijver heeft geenszins de bedoeling gehad om wie dan ook te kwetsen, maar feiten kunnen niet tegengesproken worden, vooral als ze gebaseerd zijn op historische feiten. Er is gestreefd om de waarheid naar voren te brengen. Er hoeft niet naar bewijsstukken gevraagd te worden, want deze liggen open en bloot her en der.
Men moet ondervinding opdoen uit het verleden, de fouten verbeteren maar sterker nog herhaling voorkomen.
Het is aan te bevelen en bovendien toe te juichen, dat men beter dan voorheen de geschiedenis gaat bestuderen, om zo doende tot een betere en gewijzigde opvatting te geraken. Onbekend maakt onbemind.
Stichting 5 juni 1873
Hemantkumar Biere
Ingezonden| Corruptie, corporatie of coöperatie?
14 april 2020 |