Hypocriet

Het gros van de Surinamers is zeer gelovig, velen zijn christenen vanuit huis, en toch is er geen enkele positieve of negatieve inhoudelijke reactie op dit artikel ‘Schoon fundament is een pré’ gegeven op geen enkel platform waarop het gepubliceerd is. Heel opmerkelijk is dat!

Dat kan de volgende oorzaken hebben:

1. Geen enkele gelovige begeeft zich op sociale media.

2. Als het erop aankomt om ervoor uit te komen dat men christelijk is in combinatie met duidelijk staan voor eerlijk en open beleid voor Suriname, geeft men ineens niet thuis.

3. Men vindt dat je als christen niet openlijk ervoor mag uitkomen dat je dat combineert met je steentje bij te dragen door openbaar je opvattingen te geven over de Surinaamse maatschappij en politiek.

De bovenstaande vermoedens komen in mij op, omdat:

• ik voor het eerst in een artikel een vers uit de Bijbel heb aangehaald. Mensen vinden misschien dat je dan anderen buitensluit. Wat mijn intentie helemaal niet is. Het gaat om de boodschap die de vers brengt. Ik verdiep me niet in de andere heilige boeken, simpel om het feit dat ik maar één geloof aanhang. Maar ongetwijfeld komen er soortelijke verzen, zo niet precies dezelfde, ook in die heilige boeken voor.

• men over het algemeen het wel accepteert dat men vaker de uitdrukking ‘krin hati, krin taki’ gebruikt. Deze Surinaamse uitdrukking is in mijn ogen synoniem aan de aangehaalde bijbelvers. Hoevelen hebben daadwerkelijk het lef en durven met naam en toenaam uit te komen waarvoor ze staan? Dat is maar een handjevol.

• men denkt dat door niets te zeggen, niets te doen, erbij te staan, toe te kijken, de struisvogel uit te hangen, doen alsof de neus bloedt en het over te laten aan die enkelingen met lef de positieve veranderingen in Suriname wel vanzelf uit de lucht komen vallen!?!

En daarom heb ik zoveel respect voor iedereen die z’n nek durft uit te steken op geheel eigen wijze voor alles wat bijdraagt aan de opbouw van switi Sranan. Voor hen een diepe buiging van mij.

Velen roepen hoe switi Sranan voor hen is uit gewoonte. Maar staan ze er wel bij stil wat er allemaal voor nodig is om gezamenlijk tegen het onrecht op te staan voor iedereen die er woont en het land daadwerkelijk switi te laten zijn en blijven?

En dan heb ik het voornamelijk over het laten blijken hoe erg je het vindt dat de staatsgelden bestemd voor de senioren, de mensen met een beperking, de kinderbijslag, zorg, onderwijs, veiligheid, infrastructuur etc. gaan naar de algemeen bekende kleine inhalige groep in de samenleving door aanhoudende corruptie, die oogluikend toegelaten wordt door de trias politica.

Over deze hypocriete houding lees ik ook vaker van andere schrijvers in hun artikelen, maar ook in interviews komt het naar voren. Dat is volgens mij ook de hoofdreden dat Suriname nog lang niet toe is aan stappen vooruit te maken. In mijn optiek ontbreekt het gemeenschappelijke verantwoordelijkheidsgevoel daartoe totaal. Heel jammer is het om dat voor de zoveelste keer te moeten constateren.

Voor de vele gelovigen die Suriname telt, geef ik de volgende overdenkingen mee die in de Bijbel voorkomen, die ongetwijfeld ook in de andere heilige boeken te vinden zijn. ‘Eerlijk en hard werk levert iets op, nutteloos geklets niet.’ ‘Wijzelf zullen al onze tijd besteden aan het bidden, het spreken over Gods boodschap en het onderwijzen.’

En tot slot geef ik mee dat ik via de zoekterm ‘bid en werk’ stuit op de volgende tekst:
Elke gelovige moet bidden. Maar hoe belangrijk gebed ook is, het is geen vervanging voor hard werken.

Francis Renfurm