Jaarlijks raken 24.000 mensen besmet door een bacterie in het speeksel van een hond, soms met dodelijke afloop.
Guy Cornelis, emeritus microbiologie aan de universiteit van Namen, onderzoekt het gevaar van hondenspeeksel voor de volksgezondheid. Cornelis legt momenteel de laatste hand aan een studie, in opdracht van de Europese Unie, met de vraag welke hondenrassen met hun speeksel de mensen kunnen besmetten.
‘Het antwoord is simpel: we kunnen op dit moment geen enkel hondenras uitsluiten. Van ongeveer alle hondenrassen heb ik voorbeelden gevonden van besmetting’, zegt Cornelis.
‘In het hondenspeeksel zit de bacterie capnocytophaga canimorsus. Die is ongevaarlijk voor de hond maar dodelijk voor de mens. Een hele vreemde bacterie’, zegt de professor. Soms is er geen besmetting bij contact tussen een hond en een mens, maar jaarlijks raken toch 24.000 mensen besmet.
Zo stierf een man uit Oostenrijk nadat hij zijn hond aan een handwonde had laten likken. Hij werd naar het ziekenhuis gebracht, maar overleed een paar dagen later. Een vrouw uit Canada liet haar hond likken aan een wonde aan haar been, en raakte in coma. Toen ze wakker werd, waren haar ledematen geamputeerd.
Het is onduidelijk wie vatbaar is voor besmetting. ‘Het enige wat vaststaat, is dat mensen bij wie de milt is weggenomen, meer gevaar lopen op besmetting’, aldus Cornelis.
De symptomen van de besmetting zijn verwarrend voor een huisarts, omdat koorts, braakneigingen en een algemeen gevoel van misselijkheid erg op griep lijken. ‘Met die symptomen zal de arts je niet zo gauw naar het ziekenhuis sturen. Gebeurt dat wel, dan zal een bloedonderzoek de besmetting vaststellen. Maar vaak is het twee dagen wachten op de resultaten van het bloedonderzoek.’
De speekselbacterie werkt razendsnel, en sommige slachtoffers zijn drie dagen na de besmetting al overleden.
‘Nogmaals: niet ieder contact is besmettelijk en niet iedereen gaat eraan dood. Maar je neemt beter geen risico. Dus: als je een wond hebt, raak je beter geen hond aan. Niet alleen zijn snuit kan je ziek maken, ook zijn huid want daar likt de hond geregeld aan.’