Het creëren van nieuwe, originele kinderliedjes is in Suriname anno 2025 verworden tot pure nostalgie.
Deze opmerkelijke ontwikkeling die een alarmsignaal afvuurt over de culturele richting van het land wordt geopperd door de bekende Surinaamse cultuurcriticus en journalist Kenneth Niekoop in gesprek met GFC Nieuws.
Volgens hem is de tijd dat Surinaamse componisten en tekstschrijvers zich met passie stortten op het maken van liedjes voor de jeugd – liedjes die de lokale cultuur, taal en waarden weerspiegelden – voorbij.
In plaats daarvan wordt nu al een diep gevoel van weemoed ervaren bij de herinnering aan de rijke traditie van kinderliedjes die generaties hebben gevormd.
“Het maken van kinderliedjes is nu echte nostalgie in Suriname anno 2025,” stelt hij.
Deze uitspraak belicht volgens hem niet alleen een culturele leegte, maar duidt ook op een bredere maatschappelijke verschuiving die hij als schadelijk beschouwt.
De journalist windt er geen doekjes om over de oorzaak van deze culturele verschraling.
Hij ziet het als een symptoom van een dieper liggend probleem: “We keren onszelf af van het schone en vervuilen ons lichaam, ziel en geest met vul maar zelf in.”
Hoewel hij de precieze aard van deze ‘vervuiling’ openlaat voor interpretatie, is de implicatie helder: de maatschappij wordt overspoeld door invloeden die afbreuk doen aan zuiverheid, creativiteit en authentieke zelfexpressie.
Deze ‘vervuiling’ zou volgens kenners kunnen verwijzen naar de ongeremde instroom van buitenlandse media en content, een focus op vluchtige entertainmentwaarden boven diepgaande culturele overdracht, of zelfs een ontkoppeling van traditionele normen en waarden die ooit bevorderlijk waren voor artistieke expressie en het behoud van het eigen erfgoed.
Kinderliedjes zijn immers meer dan alleen melodieën; ze zijn dragers van taal, geschiedenis, maatschappelijke normen en de unieke Surinaamse identiteit.
De verdwijning van de drang en de middelen om nieuwe, lokaal relevante kinderliedjes te creëren, wordt gezien als een gemiste kans om toekomstige generaties te verankeren in hun eigen cultuur.
Jonge Surinamers groeien op in een landschap waar de klanken die hun voorouders vormden steeds verder naar de achtergrond verdwijnen, en waar de creatie van nieuwe, soortgelijke ‘ankerpunten’ uitblijft.
Niekoops waarschuwing is dan ook een dringende oproep aan ouders, opvoeders, artiesten en beleidsmakers om de waarde van lokale culturele content te herontdekken en te beschermen – voordat de melodieën van morgen volledig verstommen in de echo van een nostalgisch verleden.
De vraag blijft volgens hem: “Wat is datgene waarmee we ons lichaam, ziel en geest vervuilen, en hoe kunnen we terugkeren naar het schone dat de basis vormt voor nieuwe Surinaamse kinderliedjes?”
Shafely maakt deel uit van het freelance redactieteam van GFC Nieuws.
Contact: info@gfcnieuws.com of WhatsApp.
