De onthulling dat er opnieuw miljoenen Surinaamse dollars zoekgeraakt zijn bij de uitbetaling van sociale bijstand in Boven-Marowijne, is geen incident maar een symptoom van een verrot systeem.
Hoeveel aangiftes zijn er de afgelopen jaren al gedaan? Twintig? Meer? En nog steeds lopen de vermoedelijke daders vrij rond, vaak zelfs weer betrokken bij de volgende uitbetalingsronde. Dit is niet langer een zwakte, dit is medeplichtigheid door laksheid.
Wie geld van de armsten in ons land verduistert, berooft niet alleen mensen van hun recht op steun, maar graaft ook verder aan de bodem van ons vertrouwen in de overheid. Zulke personen horen niet op vrije voeten te blijven rondlopen. Zij moeten onmiddellijk worden opgesloten. Zonder pardon!
De digitale oplossing ligt voor de hand
Het is onverteerbaar dat in 2025 de overheid nog steeds werkt met betaaltrommels, handgeschreven lijsten en enkelvoudige betaalmeesters. Het argument dat uitbetalingen in het binnenland lastig zijn, snijdt geen hout.
Maandelijks worden tienduizenden ambtenaren keurig uitbetaald via het Centraal Bureau Mechanische Administratie (CEBUMA). Zonder gehannes, zonder verdwijnende miljoenen.
Waarom kan hetzelfde systeem niet worden ingezet voor sociale bijstand? Het proces hoeft niet opnieuw uitgevonden te worden: de infrastructuur bestaat al, de banken zijn aangesloten, de techniek is beproefd. Het enige dat ontbreekt, is politieke wil en bestuurlijke daadkracht.
Hoog tijd voor echte hervorming
Zolang de overheid blijft volhouden aan een ‘cashcultuur’, blijft de deur wagenwijd openstaan voor fraude en verduistering. Elk extra rapport, elke nieuwe commissie, en elke vage belofte van “veiligheidskleppen” is niets anders dan uitstel van de onvermijdelijke digitalisering.
De samenleving heeft recht op zekerheid, transparantie en betrouwbaarheid. Het geld dat bestemd is voor bijstand, moet rechtstreeks terechtkomen bij de mensen die het nodig hebben — niet in de zakken van handige fraudeurs of corrupte ambtenaren.
Suriname kan en moet beter. Digitaliseer nu alle overheidsbetalingen, zonder uitstel. Alles minder is onverantwoord.
Fraude als traditie
Het is niet enkel de sociale bijstand. Er is jarenlang gefraudeerd met schoolkleding, voedselpakketten en allerlei andere voorzieningen voor de zwaksten in de samenleving. Soms keken ministers er zelf gewoon naar en deden niets.
Anderen zetten het systeem schaamteloos in voor politiek gewin, door gunsten uit te delen in ruil voor loyaliteit. Het gevolg: een generatie van burgers die recht hadden op steun, maar beroofd werden door een corrupte machine.
Juist daarom is de steekproef van minister Diana Pokie een verademing. Eindelijk een bestuurder die niet wegkijkt, maar zelf het systeem test en vervolgens aangifte doet.
Het is een eerste, moedige stap om de beerput open te trekken. Nu is het zaak om niet te stoppen bij signaleren. De schuldigen moeten opgesloten worden, zonder pardon.
Pokie heeft een rot bijennest opengetrokken dat al tig jaren zijn gif spuit in de samenleving. Dat verdient steun. Ik wens haar alle succes toe om dit nest voorgoed op te ruimen.
Laat dit een waarschuwing zijn voor iedereen die denkt dat er ongestraft doorgefraudeerd kan worden: die tijd is voorbij.
Sheila Mijnals
UMA Legal Aid & Marketing
