Geerlings-Simons en de NDP hebben een kans om geschiedenis te schrijven

De verkiezingen van 25 mei hebben een krachtig signaal afgegeven: de Nationale Democratische Partij (NDP) heeft het vertrouwen weten te winnen van een significant deel van het Surinaamse volk.

Ondanks ik persoonlijk meer stemmen had verwacht voor de NDP – mede gezien de ontevredenheid onder grote delen van de samenleving – is het overduidelijk dat ook president Chandrikapersad Santokhi en zijn VHP nog steeds een stevige achterban behouden.

Toch lijkt het er sterk op dat de VHP, door strategische fouten in het samenspel met coalitiepartners NPS, ABOP en PL, buiten het nieuwe machtscentrum zal komen te staan.

De NDP, onder leiding van Jennifer Geerlings-Simons – een politica die bekend staat als doortastend, scherpzinnig en onverzettelijk – mag zich nu de grote overwinnaar noemen.

Geerlings-Simons, die net als Santokhi een indrukwekkend aantal stemmen heeft binnengehaald, staat aan de vooravond van mogelijk het presidentschap. Toch blijft er bij velen scepsis bestaan over een nieuw NDP-bestuur.

De partij zal zich in de komende vijf jaar moeten bewijzen – niet alleen aan haar trouwe achterban, maar juist aan de groepen die hen nog steeds met wantrouwen bejegenen.

Tussen overwinning en verplichting

De slogan “Wo kenki a systeem” was veelbelovend. Het is nu aan de NDP om te laten zien dat deze leus geen holle frase was. De partij moet niet alleen breken met oude patronen, maar ook het publieke vertrouwen fundamenteel herstellen. Dat begint met een zichtbaar transparante, inclusieve en corruptievrije bestuurscultuur.

Verdeeldheid, etnische profilering en politieke rancune mogen geen rol meer spelen in deze nieuwe fase. De maatschappelijke breuklijnen die de afgelopen jaren zijn uitgediept, moeten dringend worden geheeld.

De verplichting ligt nu bij de NDP om de vaderlandsliefde en broederlijke eenheid terug te brengen in het publieke debat én in het overheidsbeleid.

Vertrouwen herstellen: een pijnlijk noodzakelijke opgave

Misschien wel de grootste uitdaging van de komende jaren is het herstellen van het vertrouwen van Surinamers in de politiek en politici. Te lang heeft het volk politici ervaren als mensen die vooral voor zichzelf, hun familie en hun partij zorgen.

Er is een breed gedragen gevoel dat verkiezingsbeloften zelden worden nagekomen, dat corruptie wordt verdoezeld, en dat macht vaak wordt misbruikt in plaats van ingezet voor het algemeen belang.

Een structurele aanpak van deze vertrouwenscrisis vraagt om:

Transparante besluitvorming, waarbij het volk weet welke keuzes gemaakt worden en waarom;

Sterk toezicht op de besteding van staatsmiddelen;

Actief optreden tegen corruptie – ook binnen de eigen gelederen;

Meer burgerparticipatie bij beleidsvorming, zodat mensen zich gehoord en vertegenwoordigd voelen;

Consistente en eerlijke communicatie door leiders, zonder verdraaiing of politieke ruis.

Zonder dit alles zal de kloof tussen volk en politiek alleen maar groter worden – met apathie, frustratie en sociale onrust als gevolg.

Een herstart van het financieel-economisch beleid

De uitdagingen waar het nieuwe bestuur voor staat zijn enorm. Suriname bevindt zich nog steeds in een fragiele financiële situatie. De staatsschuld is hoog, de inflatie drukt op huishoudens, de productiesector kwakkelt, en de jongeren verliezen het vertrouwen in een toekomst in eigen land. Er zijn fundamentele hervormingen nodig:

Structurele versterking van de instituties

Stabilisatie van de munt en het prijspeil

Herziening van het belastingstelsel en betere inning

Verantwoorde buitenlandse leningen en investeringen

Stimulering van duurzame economische sectoren zoals landbouw, toerisme en ICT

Tegelijkertijd moet er aandacht zijn voor sociale rechtvaardigheid. De kwetsbare groepen – ouderen, werklozen, kleine ondernemers, alleenstaande moeders – moeten concrete verlichting ervaren van het overheidsbeleid. Geen woorden, maar daden.

Een kans om geschiedenis te schrijven

Geerlings-Simons heeft in het verleden laten zien dat ze niet terugschrikt voor lastige beslissingen. Nu staat zij (en haar partij) voor een kans om geschiedenis te schrijven: als de eerste vrouwelijke president én als hervormer van een partij die lange tijd werd bekritiseerd om haar leiderschap. Het volk heeft haar een mandaat gegeven – dat is een eer, maar vooral een enorme verantwoordelijkheid.

Het zal van wijsheid, integriteit en politieke moed getuigen als de NDP niet alleen regeert over haar achterban, maar werkelijk alle Surinamers vertegenwoordigt. De toekomst zal oordelen of deze partij werkelijk het systeem kan “kenteren” – of slechts tijdelijk wist te bespelen.

Sheila Mijnals
UMA Legal Aid & Marketing