“Dr. Ashwin Ramcharan met zijn flipflop-analyses”

De politieke analisten hebben het druk. Niet met het analyseren van beleid, feiten of oplossingen, maar vooral met het herschrijven van hun eigen narratief.

Eerst was Jennifer Geerlings-Simons, voormalig parlementsvoorzitter, het ultieme symbool van achteruitgang, cliëntelisme en regressie. Haar kandidatuur voor het presidentschap werd vergeleken met een slecht idee uit het cassettebandjestijdperk.

Maar nauwelijks enkele dagen na de intentieverklaring van een brede coalitie, bestaande uit partijen die door critici eerder als onverenigbaar werden bestempeld, komt dezelfde stem, Dr. Ashwin Ramcharan, met een ogenschijnlijk omgedraaide toon.

Simons wordt nu genoemd als een serieuze optie, zelfs in combinatie met Krishna Mathoera als vicepresident.

Wat is hier gaande?

In zijn eerdere scherpe en ronduit sarcastische opiniestuk zette Ramcharan Simons neer als een seniele erfgename van een uitgeput politiek tijdperk. Een wandelende herinnering aan de revolutie van 1980.

Hij voorspelde koersrampen, geldvlucht en het politieke equivalent van een bejaardentehuis. Volgens hem stond de NDP klaar om Suriname opnieuw de afgrond in te trekken, met Simons als rollatorvoorzitter.

Maar nu, na de eerste tekenen van politieke stabiliteit en een breed gedragen intentieverklaring, keert hij als het ware op zijn schreden terug.

Hij stelt ineens een “rationeel voorstel” voor: een vrouwelijk leidersduo, Simons en Mathoera, als baken van stabiliteit en grijsdenkend leiderschap.

Hoe geloofwaardig is deze draai?

Wat Ramcharan doet, is volgens de criticus N. Mohari typisch voor de hedendaagse politieke analyse-industrie. Eerst vuurspuwen en vernederen, en wanneer de politieke wind draait, zichzelf positioneren als de visionair van de toekomst.

Hij laat het lijken alsof hij boven de partijen staat, terwijl zijn stukken bol staan van persoonlijke aanvallen, verzonnen scenario’s en politieke karikaturen, meent Mohari.

Zijn nieuwe gedachte-experiment suggereert ineens dat vrouwen met macht een tegenwicht kunnen vormen voor wat hij noemt “Viagra-politiek.” Ironisch genoeg is dat dezelfde patriarchale politiek waarin hij Jennifer Simons eerder vergeleek met een politieke zombie.

Deze abrupte wending zegt volgens Mohari meer over zijn gebrek aan consistentie dan over de kracht van zijn analyse. Het lijkt eerder op politiek theater dan op rationele reflectie.

De dubbele standaard en de onderliggende angst

De onderliggende boodschap is volgens Mohari duidelijk. Vrouwen in de top zijn alleen acceptabel zolang zij geen bedreiging vormen voor het mannelijke status quo.

Zodra een vrouw, in dit geval Simons, op reële wijze machtsuitoefening toont, zoals het vakkundig navigeren van coalitiegesprekken zonder te zwichten voor chantage, ontstaat er paniek onder de mannelijke elite. De kritiek slaat dan om in sneren, persoonlijke beledigingen en dreigscenario’s.

Maar als blijkt dat zij wél strategisch denkt, wél standhoudt onder druk en wél in staat is allianties te smeden, dan komen dezelfde stemmen met een haast paternalistische goedkeuring. “Misschien toch een goed idee.”

Dit is geen politiek inzicht. Dit is angst voor vrouwen met macht.

Wat verdient Suriname?

Volgens Mohari is wat Suriname nodig heeft geen politiek toneelstuk dat elke week van script verandert, maar leiderschap dat rechtlijnig is, verantwoord en in staat om boven partijpolitiek te staan.

Of die leider nu een man of een vrouw is, jong of oud, moet gebaseerd zijn op principes, integriteit en beleid. Niet op populistische projecties van analisten met een kort geheugen.

“Jennifer Geerlings-Simons verdient kritische reflectie op basis van haar daden, niet op basis van karikaturen. Als zij zich onderscheidt door standvastigheid, onderhandelingskracht en visie, dan is dat precies wat Suriname nu nodig heeft. Zeker in een tijd van financiële en sociale crisis.

Wie haar eerst afschildert als een catastrofe en haar vervolgens positioneert als de rationele keuze, moet niet verbaasd zijn als de kiezer ook hém niet meer serieus neemt,” aldus Mohari.