GFC NIEUWS- “Sranan, tide na joe dey. En alle trotse Surinamers vieren deze dag overal ter wereld. Ons geliefd Suriname mag 45 kaarsen uitblazen vandaag en we zijn trots om Surinamer te zijn. Het enige land ter wereld waar alle bevolkingsgroepen bij elkaar komen, het enige land ter wereld dat geen rassenstrijd en rassenoorlogen kent. En het enige land ter wereld waar een synagoge en een moskee naast elkaar staan. Saamhorigheid en harmonie zijn enkele kernwaarden van onze natie, die we moeten koesteren en bewaken.”
Met deze woorden heeft parlementsvoorzitter Marinus Bee, de Bijzondere Openbare Vergadering in verband met de herdenking van 45 jaar Staatkundige Onafhankelijkheid geopend.
“Aan dit land hebben wij, Surinamers, onze hart en ziel verpand, ongeacht waar wij vandaan komen. We zullen ons met z’n allen voor sterk moeten maken om de vooruitgang van onze natie als hoogste prioriteit te stellen. Als natie staan we stil bij onze verworvenheden, onze hoogte- en dieptepunten en blikken terug op 45 jaar samenwerken, samen ondernemen, samen ontwikkelen, studeren, reizen, immigreren, emigreren, trans migreren, zingen, dansen en mooie herinneringen creëren.”
Voorzitter Bee ging in op de groei van Suriname na de onafhankelijkheid. ‘In de afgelopen 45 jaren zijn we gegroeid. En dan stellen we onszelf de vraag: zijn wij daadwerkelijk volwassen? Zijn we echt onafhankelijk? Het antwoord op deze vragen is afhankelijk van perceptie. De conceptie wordt immers gevormd door de perceptie. Echte onafhankelijkheid begint in ons denken, in het gevoel van daadwerkelijk zelfstandig zijn en op eigen benen kunnen staan. Het gevoel van waarachtig onafhankelijk zijn zullen we pas ervaren, wanneer in onze geest het begrip onafhankelijkheid, vorm heeft gekregen en zich heeft ontwikkeld.’
“Wanneer we ons niet laten leiden door ras sentimenten en etnische ongelijkheid, maar door een verlangen van eenwording, zal de uitkomst een welkome verademing zijn. De ontwikkeling van die bewustwording, is een voortdurend proces. Een proces van vallen en opstaan; van fouten maken en corrigeren; van heel vaak bijstellen en aansturen, waar nodig die verandering aanbrengen, die ervoor zorg draagt, dat het tot een goed eind komt.”
“Eén ding is zeker: ontwikkeling is zeker geen proces van opgeven en terugkeren naar het ouderlijk huis. Er zullen zeker moeilijke momenten komen, maar kinderen leren ook na te zijn gevallen, dat op de eigen benen staan, de beste voldoening geeft. Onze jonge natie is nog in ontwikkeling, maar moet en zal die ontwikkeling op eigen kracht bewerkstelligen, met de eventuele ondersteuning van bondgenoten, die Suriname als volwaardige bondgenoot erkennen. We beseffen, dat we nog een lange weg te gaan hebben, maar weten dat hoe moeilijk het ook wordt, we er bovenop zullen komen”, aldus de voorzitter van het parlement.
