Door corona worden veel jongeren nu richting het gamen geduwd.
Waar jongeren nog lekker uren konden chillen in the Mall of andere ontmoetingsplekken, zoeken velen hun heil in online gaming.
Essentieel
Een gemiddeld huishouden heeft ten minste één gameconsole, pc, laptop, tablet of smartphone waarop er gegamed wordt. Mobiele apparaten zijn hard op weg om een essentieel onderdeel van de game-industrie te worden.
Zelfs op Facebook, welke haast elke jongere heeft, zijn diverse games te vinden. Online gamen kan sociale interactie bieden, maar er is ook een schaduwzijde. Van online pesten tot kinderlokkers en verborgen kosten; online gamen kent veel risico’s.
Gameverslaving
Hoewel er verschillende voordelen verbonden zijn aan het spelen van games, gaat dit ook gepaard met vele nadelen. In dit artikel wil ik het hebben over 1 van de nadelen; gameverslaving.
Gameverslaving wordt gedefinieerd als de dwangmatige behoefte om één of meerdere games te spelen en is een aandoening die, zij het in verschillende gradaties, steeds vaker voorkomt bij jongeren.
Helaas bestaat er nog geen officiële psychiatrische diagnose voor deze verslaving. Voorlopig wordt dwangmatig gamen dan ook geïdentificeerd als een specifiek subtype van internetverslaving (Block, 2008).
Nieuwe gameverslaafden
Degenen die vanwege een onstabiele gezinssituatie, mentale of fysieke mishandeling, pesterijen, uitsluiting en moeilijkheden in een relatie, op school of op de werkvloer verslaafd zijn geraakt aan het gamen, zullen het in deze coronaperiode nog moeilijker hebben. En uiteraard hoop ik dat zij de juiste hulp zullen vinden.
Waar ik mij als ouder het meest zorgen over maak, zijn de door Corona getroffen nieuwe gameverslaafden onder jongeren.
Jongeren die als het ware vluchten in een virtuele wereld om te ontsnappen aan de situatie waarin zij zich thans in de realiteit bevinden. En als je zo’n jongere spreekt, kan je ze haast wel begrijpen. Wat moeten ze nu anders met hun vrije tijd doen?
Velen hebben het gevoel van betekenisloosheid. Hun zoektocht naar andere vormen van prikkeling of uitdaging hebben hen naar de virtuele wereld van het (online) gamen geleid.
Uren naar de televisie kijken, is een passieve bezigheid. Tijdens het gamen hebben ze het gevoel nog te leven, actief bezig te zijn, de touwtjes in handen te hebben.
Ze gaan helemaal op in hun spel en dat is vaak ook te horen aan hun emotie in hun stem. Er wordt gejuicht, gelachen, gevloekt en geschreeuwd. Dat zij slaaptekort krijgen, mwa…daar maken zij zich niet zo druk om. The game must go on.
Hulp in combinatie met puberteit
Puberteit is ongeacht de invloed van het internet of van games een moeilijke en uitdagende periode waarin jongeren complexe veranderingen ondergaan.
Voor tieners wordt het dus een stuk moeilijker om te genezen van een gameverslaving. De computer is immers een vaak noodzakelijk instrument voor schoolwerk of in de thuisomgeving. En zeker nu met online onderwijs.
Daarnaast vraag ik mij af of er wel een instantie is die gespecialiseerd is op het gebied van gameverslaafden. Ik vond op het net wel een stichting op Aruba. Voor de rest wel diverse ngo’s voor alcohol- en drugsverslaafden. Maar misschien moet ik beter zoeken.
Preventie
Het mag dus duidelijk wezen dat ik nog steeds bezorgd ben over de nieuwe generatie gameverslaafde jongeren. En wij ouders proberen onze kinderen altijd voor te zijn om ze te behoeden van de gevaren in het leven.
Preventie is de beste oplossing voor gameverslaving. Maar zeg eens eerlijk. Wie had dit ooit zien aankomen?
Claudia Hartmann
