Toen oud-president Ronald Venetiaan zijn afkeuring uitsprak over een mogelijke samenwerking van de NPS met de NDP, fronste menig Surinamer de wenkbrauwen.
Want: waar was die morele verontwaardiging toen Nieuw Front destijds zelf koos voor samenwerking met de ABOP van Ronnie Brunswijk? Wat is het verschil tussen Brunswijk en Bouterse? Of beter gezegd: wat is volgens Venetiaan het verschil?
In die periode was Brunswijk door Nederland en Frankrijk veroordeeld voor drugshandel en niet te vergeten heeft Brunswijk tijdens de binnenlandse oorlog in Suriname een dubieuze rol gespeld waarbij vele Surinamers om het leven kwamen.
Feit is: het was niet de NDP die destijds werd binnengeloodst in het machtscentrum, het was de ABOP. Niet omdat men ineens Brunswijk als toonbeeld van integriteit zag, maar omdat het toen politiek strategisch beter uitkwam.
Machtspolitiek in zijn puurste vorm. En dat werd – terecht of onterecht – geaccepteerd. Waarom zou dan nu de maat plots anders moeten zijn?
Laten we eerlijk zijn: het statement van Venetiaan komt niet als verrassing. Maar het is wél symptomatisch voor een bredere en diepere politieke cultuur in Suriname waarin oude machten via achterdeuren invloed blijven uitoefenen.
Waarbij de ‘oude garde’ als moreel kompas blijft fungeren, terwijl dat kompas al lang is gaan ronddraaien.
En ondertussen probeert het Chan-kamp – direct of via tussenpersonen – alles in het werk te stellen om alsnog invloed te behouden of zichzelf te handhaven. De pogingen om druk uit te oefenen via oud-leiders als Venetiaan zijn daar slechts een uiting van.
Maar de bevolking is moe. Moe van morele superioriteit van mensen die zelf ook ooit strategische politieke keuzes maakten. Moe van selectieve verontwaardiging. En bovenal: moe van het verleden dat als een boemerang blijft terugkeren.
Met alle respect voor de heer Venetiaan – zijn verdiensten zijn historisch – maar deze verkiezingen gaan niet om zijn gevoelens. Ze gaan om het herstel van vertrouwen, om het herstellen van schade, om Suriname weer op de rails krijgen.
Het is tijd om vooruit te kijken. Met nieuwe mensen, nieuwe stemmen, een nieuwe generatie. De geesten uit het verleden moeten nu écht tot rust komen.
Laten we niet opnieuw onze toekomst laten gijzelen door persoonlijke vetes, frustraties of politieke nostalgie.
Laat Rusland luisteren naar de kiezer, niet naar de spoken van gisteren.
N. Mohari
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com of direct een WhatsApp-bericht versturen.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
