“Brunswijk geen bruggenbouwer, maar machtszoeker, gedreven door ego en hunkering naar onschendbaarheid”

Politiek analist N. Mohari veegt de vloer aan met de opinie van S. Tewari over Brunswijk en de voorgestelde VHP-ABOP-coalitie.

Volgens Mohari is de houding van Brunswijk niets meer dan machtswellust en gebrek aan verantwoordelijkheidsbesef.

Hieronder de reactie van N. Mohari

“Als het niet zo ernstig was, zou ik erom lachen,” zegt politiek commentator en criticus N. Mohari in reactie op de recente lofzang van S. Tewari op vicepresident Ronnie Brunswijk en diens streven naar een hernieuwde samenwerking tussen de VHP en ABOP.

“Wat Tewari poneert, getuigt van een gevaarlijk gebrek aan realiteitszin. Brunswijk heeft de afgelopen vijf jaar duidelijk laten zien waar zijn prioriteiten liggen – en dat is zeker niet bij het verheffen van Suriname.”

Volgens Mohari heeft de VHP onder leiding van Chan Santokhi willens en wetens de kern van haar beleidsmacht uit handen gegeven aan de ABOP, puur om het presidentschap veilig te stellen.

“De strategische posten werden overgedragen aan een partij die vervolgens structureel faalde. In plaats van beleid zagen we vriendjespolitiek, nepotisme en het vullen van eigen zakken.

“Brunswijks broer wilde tientallen functies bekleden omdat hij ‘de enige capabele persoon’ zou zijn. De president wijzigde statuten zodat zijn vrouw overal benoemd kon worden – want zij zou de enige zijn met kennis.”

Mohari wijst erop dat Brunswijk als vicepresident zich jarenlang alleen maar heeft beklaagd dat hij en zijn ministers niets konden betekenen voor hun achterban, omdat ‘de VHP hen tegenwerkte’.

“Waar heeft Tewari het over? Als je werkelijk gelooft dat een herhaling van deze destructieve combinatie ons land vooruit zal helpen, dan leef je in een politiek luchtkasteel. Alleen mensen die niets te verliezen hebben of nog hopen op wat restjes macht, geloven in zo’n sprookje.”

Volgens Mohari verdienen de Surinaamse burgers – geteisterd door armoede, jeugdwerkloosheid, een gebrekkige gezondheidszorg en een ontwricht onderwijssysteem – eindelijk leiders die verantwoordelijkheid durven nemen.

“Maar wat krijgen we? Een vicepresident die jarenlang toekeek hoe het beleid ontspoorde. Hij was stil toen zijn ministers faalden. Stil toen zijn partij verwaterde tot een vriendengroep. Stil terwijl het binnenland werd vergeten.”

Hij sluit af met een duidelijke boodschap: “Brunswijk is geen bruggenbouwer. Hij is een machtszoeker, gedreven door ego en hunkering naar onschendbaarheid.

Wie pleit voor een coalitie die eerder bewezen heeft het volk te verraden, moet zich afvragen: aan wie ben je werkelijk loyaal? Het volk? Of je politieke overlevingsdrang?”