In Suriname heerst er blijkbaar een bijzondere cultuur. Als een prominente Surinamer overlijdt, moet je vooral zwijgen. Geen vragen stellen. Geen discussie voeren.
De persoon is immers heengegaan, en “dat heeft dus geen nut meer.” Dit is de boodschap die ik overal op sociale media tegenkom.
Maar ik blijf me verbazen. Toen de Amerikaanse president John F. Kennedy in 1963 werd omgebracht, is de wereld niet gestopt met vragen stellen.
Tot op de dag van vandaag worden er boeken geschreven, films gemaakt, documentaires uitgebracht. Waarom?
Omdat het recht op waarheid en openheid zwaarder weegt dan stilzwijgend respect. Maar in Suriname? Hier wordt van je verwacht dat je een soort heilige stilte in acht neemt zodra een belangrijke figuur overlijdt.
Alsof praten over een overledene hetzelfde is als respectloos zijn.
Laatst overleed een oud-president van Suriname onder verdachte omstandigheden. Toch lijkt het een taboe om vragen te stellen.
Hoe is het gebeurd? Was hij ziek? Is er meer aan de hand? Die vragen mogen niet. Nee, we moeten zwijgen. Maar waarom?
Waarom zouden wij geen recht hebben op duidelijkheid over een publieke figuur die zo’n grote rol heeft gespeeld in ons land?
Ik vraag me af: is het respect dat ons de mond snoert, of angst?
De Suriname- analist en vaste GFC Nieuws columnist R. Pinas staat bekend om zijn kritische benadering van maatschappelijke kwesties. Hij benadrukt regelmatig de zwakke punten in de Surinaamse samenleving en draagt actief verbeterpunten aan. Zijn columns stimuleren bewustwording en discussie over sociale en politieke onderwerpen in Suriname.
R. Pinas maakt deel uit van het exclusieve analistenpanel van GFC Nieuws.
Voor contact: pinas@gfcnieuws.com
Let op: Publicatie van opiniestukken of columns houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
