Na een eerder artikel over Belgische toeristen die Suriname omschreven als een land waar je “moet overleven” uit angst om beroofd te worden, stroomden bij de redactie van GFC Nieuws meerdere reacties binnen. Niet iedereen herkent zich in dat beeld.
M. Ganesh, vaste GFC- lezer en lid van de Surinaamse diaspora, woont al decennia in de Randstad. Hij vertrok in 1975 met zijn ouders naar Nederland en vertelt open over zijn band met het geboorteland.
“De prijs en het beperkte entertainmentaanbod zijn gewoon drempels,” zegt hij. “Voor jongeren van nu is Suriname geen logische vakantiekeuze.
Het is te duur en er is te weinig te doen.” Ook hij hoorde het verhaal van de Belgische toeristen, die zelfs het hotel niet durfden te verlaten uit veiligheidszorgen.
Maar er is ook een ander geluid. Een Nederlandse man uit Den Haag, in de vijftig en al jaren frequente bezoeker van Suriname, noemt het land juist “een van de veiligste plekken als je met gezond verstand reist.” Zijn medereizigers zijn het met hem eens.
Volgens hem voelen sommige westerse toeristen zich vooral onveilig omdat ze waarschijnlijk voor het eerst buiten hun ‘eigen dorp’ komen.
“Als je je normaal gedraagt, niet loopt te pronken met sieraden, en gewoon oplet – net als in elke grote stad – is er niks aan de hand,” zegt hij.
Hij vergelijkt het met ’s avonds lopen op de Kruiskade in Rotterdam of in de Bijlmer. “Daar kijk je ook om je heen. Waarom zou het in Paramaribo anders zijn?”
Blijkbaar hangt de ervaring dus sterk af van de mindset.
Wie zich aanpast, krijgt veel terug. Zon, cultuur, heerlijk eten en hartelijke mensen – maar je moet het wel zelf durven beleven.
