In een scherpe analyse, toegestuurd aan GFC Nieuws, waarschuwt analist dr. Ashwin Ramcharan voor een scenario dat Suriname liever wil vermijden: plaatsing op de ‘zwarte lijst’ van president Trump.
Terwijl de VS onder Trump opnieuw de grenzen sluit voor landen met een discutabele reputatie, zou ook Suriname, afhankelijk van de politieke koers, op die radar kunnen verschijnen.
Ramcharan roept op tot alertheid: reputatie, perceptie en geopolitieke keuzes tellen in Washington zwaarder dan binnenlandse nuance.
Hierbij zijn ingezonden artikel:
Suriname op de rand van Trumps zwarte lijst? De gevaren van reputatie en politieke kortzichtigheid
In Suriname zouden ze zeggen: “A Mang Trump neh mek grap!” en dat klopt!
Met zijn karakteristieke America First-benadering heeft hij een totaalverbod ingesteld op immigranten en reizigers uit een reeks ontwikkelingslanden. De herkozen Amerikaanse president Donald Trump heeft een nieuwe en uitgebreide immigratiestop afgekondigd, gericht op 19 landen.
Twaalf landen, waaronder Afghanistan, Iran, Libië, Somalië en Venezuela, zijn volledig uitgesloten van toegang tot de VS. Zeven andere landen, zoals Cuba, Venezuela en Laos, ondervinden gedeeltelijke beperkingen.
De officiële reden: nationale veiligheid en zorgen over gebrekkige visumprocedures en overstay-problemen (Surinamers blijven ook langer zonder visum rondhangen als resultante van brain-drain), waaronder Venezuela, Haïti, Jemen, Somalië en enkele Centraal-Amerikaanse landen.
De motivatie: nationale veiligheid, bestrijding van corruptie en de vermeende aanwezigheid van “staatsonbetrouwbare regeringen”.
En terwijl de wereld toekijkt hoe Trump zijn zwarte lijst uitrolt als een tapijt der uitsluiting, rijst de vraag: hoe ver is Suriname nog verwijderd van die lijst?
Een democratie op papier is geen vrijbrief
Laten we het meteen duidelijk maken: Suriname is formeel een democratie. We houden verkiezingen, we hebben een parlement, en de rechtsstaat is niet dood – al kruipt de magistratuur en eet men graag bruine bonen om de volgende dag ziek te zijn. Maar in Washington telt iets anders: reputatie. Niet alleen wat je bent, maar vooral hoe je wordt waargenomen.
Als een coalitie gevormd wordt waarin de NDP – bij veel internationale waarnemers nog steeds beladen met het verleden van militaire dictatuur, mensenrechtenschendingen, corruptie en internationale isolatie – de dominante rol gaat spelen, dan wordt Suriname kwetsbaar.
Want Trump oordeelt niet op basis van juridische voetnoten, maar op basis van mediale perceptie, geopolitieke overwegingen en economische belangen. Oma Simons, Gregory Rusland en Brunswijk, hebben allemaal een verleden die Amerika onder Trump niet naast zich neerlegt.
De schaduw van het verleden
De NDP, met haar wortels in de staatsgreep van 1980, wordt internationaal nog steeds gelinkt aan de decembermoorden, de binnenlandse oorlog, monetaire crises, en de grootschalige plundering van staatsmiddelen. IMF weet er alles van.
Hoe de NDP het IMF goed voor de gek heeft gehouden, dat vergeet men niet. Surinamers vergeten graag. Ook al zitten sommige kopstukken niet meer formeel op het pluche, een regering waarin de NDP de regie voert, wekt internationale argwaan.
Zeker als het aankomt op samenwerking met mogendheden als Rusland, China of Iran – landen die bij Trump op de diplomatieke zwarte lijst staan.
En het hoeft geen formele schending te zijn: de schijn van samenwerking met vijanden van de VS kan al voldoende zijn om op Trump’s radar te verschijnen.
De lobby van het Surinaamse diaspora en ook lokaal Surinaams netwerk
Alsof dat niet genoeg is, dreigt er nog een ander risico. In de VS, en met name in steden als Miami, Orlando en New York, woont een invloedrijke Surinaamse diaspora. Veel van hen zijn uitgesproken tegenstanders van de NDP en van de corruptie binnen de Surinaamse politiek in het algemeen.
Het is denkbaar – en volgens bronnen zelfs al in gang gezet – dat brieven, memo’s en dossiers worden samengesteld en gestuurd naar Republikeinse congresleden en het Witte Huis.
Brieven die de reputatie van een Surinaamse regering onder NDP-leiding onderuit kunnen halen, waarin gepleit wordt voor sancties, visumbeperkingen of zelfs uitsluiting van handelsprogramma’s) kunnen overlopen in complete uitsluiting van Surinamers.
In de Amerikaanse politiek geldt: het imago dat je vijanden over je schilderen, telt soms meer dan de feiten zelf.
En Gregory Rusland? En Miami?
Een ander pikant detail: meerdere Surinaamse politici – waaronder Gregory Rusland van de NPS – hebben persoonlijke of zakelijke belangen in de Verenigde Staten.
Maar dit wist u al, want de luizen-voorzitter Greg heeft het zelf toegegeven. Ze praten over de Ghetto maar wonen in Miami.
Zo kennen we ze weer. Dada en Dodo hebben ze ook al door. Of het nu om familiebezit, vastgoed, studie van kinderen of financiële constructies gaat, het is geen geheim dat veel van onze politieke elite “offshore” leeft tussen Paramaribo en Miami.
Maar als Trump besluit dat een regering met NDP-invloed een risico vormt voor de VS – economisch, politiek of ideologisch – dan zouden ook deze individuen hun toegang tot de VS kunnen verliezen. Denk aan geblokkeerde visums, bevroren rekeningen, of zelfs persoonlijke sancties.
Wat als Suriname op de lijst komt?
Wat dan? De economische en diplomatieke gevolgen zouden ernstig zijn:
- Visa stop voor Surinaamse studenten, familieleden, toeristen en zakenmensen.
- Beperking van economische samenwerking en investeringsverdragen.
- Reputatieschade waardoor multilaterale instellingen zoals de Wereldbank of het IMF Suriname met argwaan benaderen.
- Toenemende isolatie waardoor Suriname zich verder moet wenden tot autoritaire regimes voor steun.
Een zwarte lijst is geen symbolisch gebaar. Het is een economisch en diplomatiek embargo in slow motion.
Conclusie:
Regeren is (ook) reputatiebeheer. Suriname heeft het recht om haar eigen leiders te kiezen. Maar in een geglobaliseerde wereld is leiderschap niet alleen een binnenlandse aangelegenheid. Internationaal vertrouwen is cruciaal, zeker voor kleine landen die afhankelijk zijn van investeringen, hulpprogramma’s en migratiekanalen.
Een regering waarin partijen met historisch belaste reputaties het voortouw nemen zonder duidelijke koerswijziging of zelfreflectie, loopt het risico het hele land mee te sleuren in diplomatieke problemen.
En Trump? Die wacht niet op nuance. Die zet gewoon een stempel. Er is een significante kans, Rubio is niet zomaar naar Suriname gekomen, Amerika onder Trump wil geen crooks in hun achtertuin, dus wat gaat Suriname doen als Trump het doet?
PS: heeft u de koers van de SRD gezien?
Jennifer Atmo is hoofdredacteur bij GFC Nieuws en een echte Surinamekenner. Ze schrijft graag over lifestyle en entertainment en is daarnaast voorzitster van KIVC, een organisatie die zich inzet voor maatschappelijke thema’s.
Voor contact: jennifer@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
