Aniel Koendjbiharie: Santokhi met harde hand aanblijven is geen democratie, maar angst voor de waarheid

Aniel Koendjbiharie heeft een scherpe reactie gestuurd naar GFC Nieuws naar aanleiding van een artikel van opiniemaker S. Tewari dat president Santokhi “desnoods met harde hand” zou moeten aanblijven.

Hij noemt dit gevaarlijk en schaamteloos, en waarschuwt voor het ondermijnen van de democratie.

Volgens Koendjbiharie zou het land in rep en roer zijn geweest als dergelijke uitspraken in de tijd van Bouterse waren gedaan.

“Wie zich nu vastklampt aan de macht, verraadt niet alleen de democratie, maar ook zichzelf,” stelt hij.

Hieronder zijn volledige ingezonden stuk.

Wat een gevaarlijke en schaamteloze opinie.

Als dit soort uitspraken – over het met “harde hand” aan de macht blijven – in de tijd van Bouterse waren gedaan, zou het land op z’n kop staan.

Mensen zouden moord en brand schreeuwen over dictatuur, onderdrukking en het einde van de rechtsstaat. Maar nu? Nu applaudisseert men als een partijgenoot openlijk pleit voor het oprekken van democratische normen, omdat “Chan moet blijven.” Hypocrisie ten top.

De verkiezingen zijn voorbij. Het volk heeft gesproken. Het volk heeft een oordeel geveld over het beleid van de afgelopen vijf jaar: een beleid van loze beloftes, keiharde bezuinigingen, schrijnende armoede, vriendjespolitiek en – ja – groeiende corruptie onder een regering die zichzelf heilig verklaarde.

En nu, nu het kaartenhuis is ingestort, moet het volk plots accepteren dat Santokhi koste wat kost moet blijven? Zelfs als dat betekent dat hij onorthodoxe of antidemocratische middelen gebruikt?

Wat is dit? Een democratie of een nieuwe dictatuur in VHP-verpakking?

Er wordt in het artikel gesproken over offers. Inderdaad, het volk heeft geofferd – maar niet uit overtuiging, wel omdat het geen keuze had.

Niet Santokhi heeft geleden, maar de gewone man die zijn brood niet meer kan betalen, zijn baan verloor, of maandenlang wachtte op medische zorg. Diezelfde man moest toekijken hoe de regeringsvriendjes rijker werden en hoe het wanbeleid werd verpakt in mooie toespraken en leugens over ‘herstel’.

Wie écht van Suriname houdt, accepteert de uitslag van de verkiezingen. Punt. Wie zich nu vastklampt aan macht, is geen leider, maar een bedreiging voor de rechtsstaat.

En laten we eerlijk zijn: waarom deze paniek om de macht te verliezen? Zijn de financiële belangen zo groot? Moet er misschien veel worden toegedekt of vernietigd voordat de waarheid aan het licht komt? Zitten sommigen misschien tot aan hun nek in schandalen die boven water kunnen komen zodra de VHP niet meer beschermt?

Het volk is niet dom. Het heeft gezien, geleden en nu gekozen. En wie dat niet kan accepteren, verraadt niet alleen de democratie, maar ook zichzelf.

Suriname is geen privébezit van de VHP. Geen enkele leider mag zichzelf zo belangrijk achten dat hij ‘alles’ mag doen om te blijven zitten. Dat is niet patriottisch. Dat is gevaarlijk. En dat ruikt naar angst, paniek – en vuil spel.