In Suriname blijkt het pad naar roem en aandacht verrassend kort: stap de politiek in en je bent plots een nationale bekendheid.
Terwijl zangers jaren werken aan hun stem, sporters zweet laten op het veld en influencers dagelijks content produceren om zichtbaar te blijven, hoeven sommige politieke nieuwkomers slechts hun gezicht te laten zien op een podium en ze zijn populairder dan een topscorer in de SVB Hoofdklasse.
Het is een opvallende, bijna beschamende realiteit: wie niets weet van internationale ontwikkelingen, geen opleiding heeft afgerond, nauwelijks spreekt met visie en vaak zelfs moeite heeft met z’n eigen dossiers, wordt toch naar voren geschoven als ‘leider’.
Niet vanwege kwaliteiten, maar omdat ze zich weten te nestelen in een partijstructuur die hongerig is naar stemmen, niet naar kennis of kunde.
Mensen met serieuze ambities in kunst, sport of wetenschap moeten jarenlang ploeteren en worden zelden als helden gevierd.
Ondertussen krijgt een politicus in Suriname zonder inhoud wél een volle zaal, een microfoon en een cameraploeg achter zich aan. Dat is geen gezonde ontwikkeling.
Het legt bloot hoe laag de lat ligt voor publieke erkenning, zolang je maar het politieke circus binnenstapt.
Het wordt tijd dat we in Suriname stoppen met blind achter politici aanlopen alsof ze popsterren zijn. Echte helden vind je op het veld, in de klas, in het ziekenhuis.
Dat we mensen met nauwelijks inhoud belangrijker maken dan zij die échte waarde leveren, zegt alles over hoe verwrongen onze waardering is komen te liggen.
C. Wallerlei
