De discussie over een mogelijk tweede IMF-programma in Suriname neemt toe.
In een tijd van politieke onzekerheid, maatschappelijke onvrede en historisch wantrouwen richting de politieke elite, stelt Dr. Ashwin Ramcharan dat het volk actief en rechtstreeks betrokken moet worden.
In dit opiniestuk dat hij naar GFC Nieuws heeft gestuurd, doet hij een krachtige oproep tot een adviserend referendum.
Tweede IMF-programma in Suriname alleen doen met actieve en directe inspraak van het volk van Suriname, adviserend referendum!
Niet overlaten aan parlementariërs alleen, die zijn 50 jaar lang onbetrouwbaar gebleken. Meer inspraak van het volk mogelijk maken. En dus alleen doen door het Surinaams volk om advies te vragen via een adviserend referendum.
Men moet direct en actief bij het volk advies vragen en het niet overlaten aan de parlementariërs. De parlementariërs in Suriname zijn al 50 jaar onbetrouwbaar gebleken!
“Kinki systeem” geen “Family en Friends” — en wat zien we onder de nieuwe ministers? Soso “Friends en Family”.
Het volk van Suriname is sinds de onafhankelijkheid van Nederland in 1975 in de afgelopen 50 jaar gerold in afhankelijkheid van een incompetente politieke elite.
Die elite belooft telkens weer, woont zelf in de mooiste buurten als de nieuwe plantage-eigenaar, terwijl het volk wordt bedrogen en naar de ghetto’s wordt geduwd.
Net als vroeger op de plantage woont de politieke elite riant en de slaven in de krotjes. Vijftig jaar later is er niets veranderd. Dit zien we nu ook weer bij de benoeming van allerlei eigenaren van familiebedrijven als minister in de nieuwe regering-Simons.
Wat Santokhi heeft gedaan, lijkt opnieuw te gebeuren onder Simons
We moeten niet vergeten dat ook de nieuwe regering van Simons, net als de regering van Santokhi in 2020, vóór de verkiezingen plechtig beloofde om het IMF niet naar Suriname te halen.
Als de NDP voor de verkiezingen openlijk had gezegd dat ze wél het IMF weer naar Suriname zouden halen, hadden ze waarschijnlijk veel minder zetels behaald — en had de VHP alsnog de verkiezingen gewonnen.
Door nu tóch het IMF binnen te halen, hoe noodzakelijk ook, wordt het volk van Suriname door de NDP compleet misleid en voor de gek gehouden.
De politieke situatie in Suriname is momenteel fragiel en complex. De recente verkiezingen zijn omgeven door twijfels en beschuldigingen van manipulatie, vooral omdat de verkiezingsuitslag slechts met één zetel verschil werd gewonnen door de NDP, terwijl de oppositiepartij VHP sterk inzet op democratische legitimiteit.
In zo’n gespannen en onzeker klimaat is het niet alleen logisch, maar ook noodzakelijk dat de regering onder leiding van president Simons bij het aangaan van een tweede IMF-programma een duidelijke voorwaarde stelt: het houden van een adviserend referendum, zodat de volksstem wordt gehoord en gewogen.
Waarom is een adviserend referendum noodzakelijk?
In essentie is een adviserend referendum een vorm van volksraadpleging die geen bindende beslissing oplegt aan de overheid, maar juist bedoeld is om de beleidsmakers te voorzien van de mening van de bevolking.
Het is een instrument dat kan helpen om de legitimiteit van politieke beslissingen te versterken en maatschappelijk draagvlak te vergroten.
In het geval van een belangrijk economisch beleid zoals het afsluiten van een tweede IMF-programma — dat grote gevolgen heeft voor het gehele land — is het cruciaal dat de bevolking hierbij wordt betrokken.
Omdat de verkiezingsuitslag onder een wolk van twijfel hangt en politieke partijen elkaar betwisten over wat de ware volkswil is, biedt een adviserend referendum de mogelijkheid om de stem van het volk expliciet te horen vóórdat er een ingrijpende beslissing wordt genomen.
De politieke context: onzekerheid en gebrek aan legitimiteit
De veelbesproken verkiezing van 2020 heeft bij velen twijfel gezaaid over de integriteit van het verkiezingsproces. De NDP won slechts met één zetel verschil van de VHP, en er circuleren geruchten en beschuldigingen van manipulatie.
Dat heeft het vertrouwen in de officiële uitslag ernstig ondermijnd. Het risico bestaat dat de regering, ondanks deze twijfels, toch belangrijke beslissingen neemt zonder het volk daarbij te betrekken.
Dit ondermijnt niet alleen het vertrouwen in de volksvertegenwoordiging, maar kan ook leiden tot een politieke crisis, maatschappelijke onrust en verdere verdeeldheid.
In zo’n situatie is het houden van een adviserend referendum niet alleen een democratische plicht, maar een strategische keuze om de rust en het vertrouwen in het systeem te herstellen.
Voordelen van een adviserend referendum onder deze omstandigheden
Een goed georganiseerde volksraadpleging biedt meerdere voordelen:
- Duidelijkheid en legitimiteit
Het expliciet vragen naar de mening van het volk geeft de regering een heldere indicatie van wat de bevolking wil. Dat versterkt de legitimatie van beleid. - Versterking van de democratie
In tijden van twijfel over verkiezingsuitslagen geeft een referendum burgers opnieuw een stem. Zo wordt het fundament van de democratie versterkt. - Maatschappelijk draagvlak
Besluiten die met inspraak tot stand komen, worden breder gedragen. Dat voorkomt protesten en onrust. - Vertrouwen en transparantie
Door open te communiceren en de bevolking te betrekken, wint de regering het vertrouwen terug. Het draagt bij aan transparantie en geloofwaardigheid. - Toekomstbestendig economisch beleid
IMF-programma’s gaan vaak gepaard met pijnlijke maatregelen. Zonder draagvlak werkt dat averechts. Inspraak voorkomt dat het beleid wordt afgewezen of gesaboteerd.
De risico’s van het ontbreken van inspraak
Zonder raadpleging van het volk wordt het vertrouwen in de overheid verder uitgehold. Dat kan leiden tot meer verdeeldheid, meer onrust en uiteindelijk een verzwakte economische positie.
Als burgers het idee hebben dat beleid hen wordt opgelegd, zonder dat ze daarover gehoord zijn, vergroot dat de kans op verzet, protest en politieke instabiliteit.
Conclusie
Gezien de gespannen politieke situatie, de twijfel over de verkiezingsuitslag en het gebrek aan vertrouwen in de parlementaire vertegenwoordiging, is een adviserend referendum over een tweede IMF-programma niet alleen wenselijk maar noodzakelijk.
Alleen door het volk serieus te betrekken, kan Suriname op een verantwoorde manier hervormen. Dat is geen overbodige luxe, maar een democratische én strategische vereiste voor stabiliteit en duurzame vooruitgang.
Het volk van Suriname is van onafhankelijkheid in 1975 alleen maar dieper gegleden in afhankelijkheid van een incompetente politieke elite. Ze beloven veel, wonen zelf in luxe en laten het volk in armoede achter.
Vandaag zien we opnieuw hoe ministers benoemd worden op basis van familiebanden en belangenverstrengeling. Wat vroeger “kinki systeem” werd genoemd, is nu strak georganiseerd als:
“Hor a sem systeem strak”
Dr. Ashwin Ramcharan RO
Jennifer is hoofdredacteur bij GFC Nieuws.
Contact: jennifer@gfcnieuws.com of WhatsApp.
