Onder de NDP dreigt Suriname snel weer in financieel faillissement te belanden. Dat beweert althans Dr. Ashwin Ramcharan. Volgens hem is het slechts een kwestie van tijd voordat het land opnieuw de default-status krijgt.
De nieuwe regering zal volgens hem snel vallen waarna Suriname afglijdt naar een tweede Venezuela.
Hieronder zijn opiniestuk dat hij naar GFC Nieuws heeft gestuurd.
Onder Ghetto Papa NDP loert faillissement, spoedig default status!
Oplossing: Ghetto NDP en huichelaars coalitie, begin nu al oriëntatiegesprekken met IMF, want het geld van Total uit Gas en Oil komt pas na 2033!
Ghetto Papa NDP weet geen raad. Adhin’s z’n indekkingen tegen de politieke diarree die opkomst is gaan u niet helpen.
Ghetto Papa NDP rent nu al naar de WC, ze regeren nog niet eens, en samen met Adhin en Oma Simons rent ook de aanhang die gestemd heeft op Ghetto Papa NDP nu al naar de WC.
Ghetto Mama NPS en de huichelaars-coalitie moeten ook meerennen en nemen WC-papier mee (maar WC papier kost valuta) dus dan maar bladeren, en iedereen weet wat we nu al ruiken. De SRD blijft stijgen!
(En iedereen die nu gaat uitschelden, spreek ik over een paar maanden weer, wanneer de koers op 60 staat en vervolgens over een paar maanden wanneer Suriname weer op gedegradeerd wordt tot default status!)
Wilders heeft in Nederland zijn huichelaars-coalitie, met zoveel Geld, niet bij elkaar kunnen houden. Denkt u dat Suriname, Ghetto Papa NDP en Ghetto Mama NPS, zonder geld, hun kinderen te eten gaan kunnen geven?
De nieuwe regering valt binnen korte tijd! Daar durf ik op te wedden. En dus kan Suriname afglijden dieper dan Venezuela!
Ghetto Papa NDP gaat moeten lenen en de geldpers weer moeten aanzetten
Zonder IMF-ondersteuning en zonder binnenlandse hervorming, zal Suriname opnieuw de status van financieel paria krijgen.
De enige manier om aan geld te komen is dan via partijen zoals Oppenheimer, met wie Suriname eerder leningen aanging tegen rentepercentages van 12 tot 13%.
Nu leent Suriname tegen vriendelijkere renten. En Ghetto Papa NDP gaat zowieso moeten lenen want “moni-no deh”, Bravo en Co betalen nog veel te weinig uit Goud.
De vraag is; Waarom zouden Bravo en Co wel onder Oma Simons hun portomonee opentrekken en meer afdragen van z’n Goud inkomsten dan zij bereid waren te doen onder de regering Santokhi-Brunswijk?
Suriname is al eerder in default gegaan, een term die betekent dat een land zijn schulden niet meer kan of wil afbetalen. Het gevolg is dat je als land uit de normale kapitaalmarkten wordt geweerd, en alleen nog terecht kunt bij roofinvesteerders die hun leningen verpakken in genadeloze voorwaarden, torenhoge rentes en politieke druk.
Suriname wordt net als Venezuela onder Ghetto Papa NDP: want het kan altijd erger worden?
Het kan altijd erger worden en dus ook Suriname kan ondanks alle verhalen over Gas en Oil, Subai en andere onzin, nog dieper afglijden, erger dan Venezuela! Dit hebben we de afgelopen 15 jaar gezien.
Wie denkt dat het allemaal wel meevalt, moet maar eens kijken naar de economische afgrond waarin Venezuela terecht is gekomen. De analyse van Walter Donway, filosoof en economiecriticus, beschrijft met schokkende helderheid wat er gebeurt wanneer een land politieke ideologie boven economische realiteit stelt.
Donway stelt dat Venezuela ten onder ging aan economisch nationalisme, populisme en het vernietigen van marktkrachten. Precies waar Ghetto Papa NDP en Ghetto Mama NPS voor staan.
Wat gebeurde er in Venezuela en waarom lijkt Suriname er veel op:
• Hyperinflatie van duizenden procenten: geld werd letterlijk waardeloos (genoeg bewijs afgelopen 50 jaar hoeveel de Surinaamse munt minder waard is geworden).
• Massale uittocht van burgers: miljoenen Venezolanen vluchtten het land uit (de vlucht uit Suriname is gaande, brain-drain).
• Voedselschaarste en medische crisis: basisproducten waren niet meer te krijgen (moet ik hier nog wat aan toevoegen, we kennen de wachtrijen voor medicijnen en de dode baby’s).
• Criminalisering van economische activiteit: zwarte markt werd de enige overlevingsoptie.
• Instorting van instituties: de centrale bank, rechtspraak en parlement werden politieke marionetten.
• Toename van criminaliteit (dagelijks in de krant lezen we wie weer op brute wijze overvallen is)
De parallellen met Suriname liggen gevaarlijk dichtbij. Een centrale bank die zijn geloofwaardigheid kwijt is. Roemer en zijn team weten het niet meer (zie mijn artikel van gisteren).
Een politieke elite die de begroting beschouwt als een privéfonds (Mencke en Rijmen van God-verraders partij A20, die en armen voor arme sloebers uitmaakt). Een bevolking die leeft van informele handel.
Een munt die structureel aan waarde verliest. De afbraak is sluipend, maar onafwendbaar als het beleid niet radicaal wordt bijgestuurd.
Belangrijkste mijlpaal bereikt door Santokhi-Brunswijk
Als de regering Santokhi-Brunswijk, 1 belangrijke mijlpaal heeft gehaald dan is het wel het feit dat Suriname niet meer internationaal bekend staat als een failliet land.
Suriname heeft geen default status meer. Hierdoor gaan er nu deuren open voor Suriname die normaal dicht bleven. Maar hoelang zal dit zo blijven onder Ghetto Papa NDP en haar huichelaarscoalitie?
Ik verwacht dat het puur een kwestie van tijd is voordat Suriname weer onder splitzuchtig beleid van de Ghetto Papa NDP afglijdt in Default status, internationaal faillissement.
En dan kan Suriname ondanks Gas en Oil inkomsten die binnenkomen in 2030 een tweede Venezuela worden!
De kans dat Ghetto Papa NDP samen met Ghetto Mama NPS het voor elkaar krijgen om niet weer te vervallen in default status wordt steeds kleiner nu de SRD-koers fors stijgt, de harde realiteit inkickt, de stijgende overheidslasten, stijgende ambtenarensalarissen en het gehijg van de vakbonden in de onderbroek van Ghetto Papa NDP en de huichalaarscoalitie, betekent dat Suriname spoedig, ondanks Gas en Oil, gaat lijken op Venezuela.
Het IMF is geen wondermiddel. Niemand beweert dat. Maar het is wel een instrument dat landen helpt om begrotingsdiscipline, transparantie en vertrouwen te herstellen — drie elementen die het Surinaamse bestuur al decennialang systematisch heeft uitgehold. Een samenwerking met het IMF betekent:
• Een extern controlemechanisme op overheidsuitgaven
• Strenge maar noodzakelijke hervormingsvoorwaarden
• Toegang tot internationale financiële markten onder eerlijke voorwaarden
• Een signaal aan investeerders en handelspartners dat Suriname zijn zaken serieus neemt
Door dat allemaal af te wijzen, kiest de nieuwe regering voor volledige binnenlandse controle zonder externe toezicht, een model dat in Suriname keer op keer heeft geleid tot geldverkwisting, corruptie, nepotisme en economische chaos.
De retoriek dat “we het zelf moeten doen” klinkt wellicht patriottisch, maar de realiteit toont aan dat we het juist zelf structureel fout doen. Onrealisitisch!
Default ligt op de loer, zeker met Ghetto Papa NDP
Nu Chan meer heeft uitgegeven en de koers daardoor zou stijgen, gaat NDP nog meer uitgeven om haar achterban gratis te bevredigen. Maar niets is gratis.
NDP gaat onder druk van de vakbonden hogere salarissen moeten betalen want ze hebben geen plan om de koers te stabiliseren.
Dus moeten ze de geldpers aanzetten. En de Ghetto Papa NDP weet precies waar die knop is voor de geldpers om meer SRD’s bij te drukken. Zodra dat gebeurt gaat de SRD-koers nog meer stijgen en gaat Suriname weer een default status krijgen.
Suriname is al eerder in default gegaan, een term die betekent dat een land zijn schulden niet meer kan of wil afbetalen. Het gevolg is dat je als land uit de normale kapitaalmarkten wordt geweerd, en alleen nog terecht kunt bij roofinvesteerders die hun leningen verpakken in genadeloze voorwaarden, torenhoge rentes en politieke druk.
Zonder IMF-ondersteuning en zonder binnenlandse hervorming, zal Suriname opnieuw de status van financieel paria krijgen.
De enige manier om aan geld te komen is dan via partijen zoals Oppenheimer, met wie Suriname eerder leningen aanging tegen rentepercentages van 12 tot 13%. Dat zijn percentages die alleen landen in wanhoop accepteren — landen als Zimbabwe, Libanon of Venezuela.
De gevolgen van zo’n beleid laten zich raden:
• Stijgende staatsschuld zonder perspectief op afbouw
• Valutakoersen die oncontroleerbaar omhoog schieten
• Importproducten die onbetaalbaar worden (let op door het conflict in het middenoosten is Olie fors duurder geworden dus heeft Suriname nog meer USD nodig, dus stijgt de USS vraag en dus stijgt de SRD koers en gaat voorlopig niet stoppen)
• Voortdurende afname van koopkracht (Ghetto Papa NDP en de huichelaars coalitie hebben geen plan om de koopkracht te stabiliseren, puur een kwestie van tijd voordat het volk weer in protest de straat op gaat, net als onder Santokhi-Brunswijk)
• Toename van armoede, informele economie en wanhoop (zij die in de informele sector verdienen gaan blijven lachen, de ambtenaren gaan onder Ghetto Papa NDP en Ghetto Mama NPS de hele dag door huilen, want het salaris wordt iedere dag minder waard)
De prijs van domme trots, Ghetto Papa’s verhalen en beloften zijn niets waard
Het afwijzen van het IMF wordt vaak gepresenteerd als een daad van trots en onafhankelijkheid. In werkelijkheid is het een masker voor angst en onbekwaamheid.
Politici zijn bang voor de transparantie die het IMF eist. Ze vrezen de ontmanteling van cliëntelistische netwerken, het saneren van overtollige staatsbedrijven, het bevriezen van onhoudbare ambtenarensalarissen, en het schrappen van prestigeprojecten zonder economische meerwaarde.
Maar die pijn is onvermijdelijk — en zonder IMF wordt die pijn niet minder, alleen chaotischer en destructiever. Je kunt de werkelijkheid niet ontlopen, je kunt haar slechts tijdelijk verdoven. Maar als de verdoving uitwerkt, is het vaak te laat.
Conclusie
Suriname heeft geen tijd meer. U moet nu na 50 jaar wel inzien dat de verhaaltjes niet uitkomen. Allemaal lul-koek. De tijd van schijnoplossingen, populistische retoriek en “eigen recepten” is voorbij. De economische klok tikt.
De SRD verliest dagelijks waarde. De mensen verliezen vertrouwen. De markt reageert niet op beloftes, maar op beleid — en dat beleid moet radicaal veranderen.
Als Oma Simons en de NDP écht het landsbelang voor ogen hebben, dan zullen zij het lef moeten tonen om hun ideologische stokpaardjes aan de kant te zetten en te kiezen voor een pragmatisch, eerlijk en internationaal gecontroleerd herstelplan.
Dat betekent: samenwerken met het IMF of een gelijkwaardig alternatief dat geloofwaardigheid en discipline afdwingt.
En Adhin’s z’n indekkingen tegen politieke diarree gaan u niet helpen. Ghetto Papa NDP rent nu al naar de WC, ze regeren nog niet eens, en samen met Adhin en Oma Simons rent ook de aanhang die gestemd heeft op Ghetto Papa NDP naar de WC.
Suriname heeft al jaren aan de afgrond gestaan. Nu dreigt het hard te vallen.
Dr. Ashwin Ramcharan RO
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
