Als er één naam is die in gouden letters geschreven moet worden in de geschiedenisboeken van het nieuwe politieke tijdperk onder leiding van Oma Simons, dan is het zonder twijfel die van Marcel Oostburg.
In een land waar politieke trouw zelden langer duurt dan een paar minuten, is Oostburg een levende relikwie van loyaliteit — een man die met een onwankelbaar geloof de vlag van de NDP hoog heeft gehouden, zelfs toen de wind totaal ongunstig stond.
Suriname kent vele helden: strijders uit de koloniale tijd, stemmen van de democratie, arbeidersleiders, intellectuelen.
Maar Marcel Oostburg is van een andere categorie, zoals ze in Suriname zeggen, “tra tabacca”: hij is de gedroomde adjudant van Ghetto Papa, een apostel van de oranje revolutie die nooit kwam, en een stille architect van de weg terug naar de macht voor de NDP.
Ik ben het zelden eens met Marcel maar ik weet heel goed wanneer ik trouw zie in een mens. En Marcel is een persoon, eenmaal trouw altijd trouw.
Dergelijk loyaliteit is zeker in de VHP niet meer te vinden. Daar zitten vooral de “soepkomlikkers”!
Ik heb Santokhi bekritiseert omdat hij de stomste fouten maakte en de kritiek ook verdiende, en dat zal hij nu ook beseffen. Hopelijk weet hij de “labaria’s” te onderscheiden van de trouwen binnen de VHP, die geen “soepkomlikkers” zijn.
Met een Marcel Oostburg aan je zijde, ook van Santokhi, kan je door het hellevuur dansen en terug, mensen als Marcel Oostburg zijn zeldzaam, die worden niet meer gemaakt!
Een Man van IJzer, Geest en Geduld
Terwijl anderen wegvluchtten van de politieke ravage na 2020, bleef Marcel staan. Terwijl ministers zich probeerden wit te wassen in praatprogramma’s, terwijl adviseurs hun loyaliteit verstopten onder nieuwe politieke petten, hield Marcel Oostburg het vaandel hoog. Niet uit eigenbelang, maar uit een diepgeworteld geloof in de beweging die ooit begon onder Bouterse.
Hij schreef, hij sprak, hij adviseerde — vaak tegen beter weten in — maar altijd met datzelfde vuur. En nu, met de voorziene terugkeer van de NDP in de coalitie, is het moment aangebroken om dat vuur dat Marcel Oostburg heet te eren.
De Gele Ster: Symboliek en Waardigheid
Suriname kent onderscheidingen. Van de Ere-Orde van de Palm tot de Dragers van het Grootlint. Maar geen enkele onderscheiding zou voldoende grandeur uitstralen om de verdienste van Marcel Oostburg recht te doen. Daarom stel ik voor: de Officier van de Gele Ster. Een unieke, nationale eretitel die slechts eenmaal wordt toegekend — aan de trouwste dienaar van de macht.
Waarom geel? Omdat geel de kleur is van de zon, sorry geen paars dit keer NDP, van de gouden belofte van continuïteit — en ja, van Marcel Oostburgs onverwoestbare loyaliteit.
Een ceremonie in het Paleis op de Onafhankelijkheidsplein is op zijn plaats. Met tromgeroffel. En het lint, met gouden bies, moet persoonlijk worden opgespeld door de nieuwe president: Oma Simons zelf. Want zij is waar zij is dankzij velen, maar vooral dankzij de ijzeren vuist van volharding die Oostburg jarenlang hanteerde, buiten de spotlights.
Trouw: Een Studie op Naam van Marcel
In een tijd waarin jonge politici van partij wisselen zoals anderen sokken wisselen, waarin ideologieën verdampen zodra de regeermacht wenkt, vormt Marcel Oostburg een levend studieobject voor academici. Wie de ware betekenis van “trouw” wil begrijpen, hoeft niet naar de Bijbel (en zeker niet naar A20) of Aristoteles, maar moet de levensloop van Oostburg analyseren.
Zijn naam hoort thuis in politicologische handboeken onder de definitie van partijloyaliteit. Zijn portret hoort aan de muren van het partijbureau — naast dat van de grote leider. Zijn levenshouding verdient navolging door een generatie die vaak kiest voor gemak, populariteit en “likes” in plaats van principes, discipline en continuïteit.
Energie, Geestkracht en Toewijding
Op een leeftijd waarop velen met pensioen zijn, loopt Marcel Oostburg nog vergaderingen af, bezoekt hij partijstructuren, en spreekt hij iedereen toe alsof hij zelf pas 40 is. Hij is vitaal, scherp, onvermoeibaar. In feite is hij actiever dan menig student of jonge professional in Suriname. Waar halen wij in Suriname zulke inzet vandaan?
De beloning is duidelijk: niet alleen een lint, maar een standbeeld, een jaarlijkse lezing onder zijn naam, en misschien zelfs een pleintje of straat in Paramaribo vernoemd naar deze loyale architect van het politieke toneel. Ok, misschien draaf ik iets teveel door.
Conclusie: Een Held van Zijn Tijd
Marcel Oostburg is geen gewone partijman. Hij is het morele kompas van de NDP, de waakhond van de continuïteit, en het geweten van de achterban. Terwijl anderen vergaten, vergaf hij. Terwijl anderen wegdoken, vocht hij. Terwijl anderen zwegen, sprak hij.
Daarom zeggen wij: hij verdient de hoogste eer. Niet alleen van Oma Simons, maar van de hele Surinaamse samenleving. Marcel heeft sambal op het politieke bord in Suriname gezet. Juridisch een wonderkind, politiek een loyale tijger. Want ook wie het oneens is met zijn standpunten, kan niet om één feit heen: deze man is trouw, en trouw is zeldzaam.
Officier van de Gele Ster? Met een Marcel Oostburg aan je zijde, ook van Santokhi, kan je door het hellevuur dansen en terug, mensen als Marcel Oostburg zijn zeldzaam, die worden niet meer gemaakt!
Meer dan verdiend.
Dr. Ashwin Ramcharan RO
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor meer informatie of om zelf een ingezonden bericht te sturen, kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
