Waarom voelen sommige Surinamers in Nederland zich tweederangsburgers?

“Ik voel me Nederlands, maar ik word niet zo behandeld.” “Ik moet altijd extra mijn best doen om serieus genomen te worden.” “Alsof ik er nooit helemaal bij hoor.”

Zulke uitspraken hoor je weleens van Surinaamse mensen in Nederland. Ze wonen er wellicht al tientallen jaren, hebben kinderen, werk, verplichtingen.

Toch blijft soms het gevoel hangen dat ze zich constant moeten bewijzen om geaccepteerd te worden.

Een aantal Surinaamse Nederlanders geeft aan dat ze zich anders moeten voordoen om ‘erbij te horen’.

Ze durven hun eigen cultuur, taal of stijl niet altijd te laten zien. Dat voortdurende aanpassen weegt mentaal zwaar.

Volgens psychologen kan het langdurig onderdrukken van je identiteit leiden tot stress, onzekerheid en zelfs zelfafwijzing.

Lifestyledeskundige Patricia Wong, die zelf jarenlang in Nederland woonde, zegt aan GFC Nieuws dat dit probleem diep zit.

Ze ziet veel frustratie, een negatief zelfbeeld en zelfs gevallen van oikofobie – het afwijzen van de eigen cultuur.

Wong geeft aan dat het gevoel van ‘minder zijn’ bij veel Surinaamse Nederlanders versterkt wordt door hun financiële situatie. Wie dagelijks moet rondkomen met weinig, voelt zich sneller klein gehouden.

Ze merkt ook op dat dit gevoel veel minder voorkomt bij financieel welvarende Surinamers.

“Zodra mensen economisch stevig staan, hebben ze vaak meer zelfvertrouwen en minder last van het gevoel tweederangs te zijn,” zegt ze. Geld biedt niet alleen comfort, maar ook een bepaalde sociale erkenning.

De bekende presentatrice en zangeres Jasmine Sendar deelde recentelijk in een interview met RTL Boulevard dat ook zij financieel worstelde door schulden en zelfs moest leven van tien euro per maand.

Erkenning, financiële onafhankelijkheid en ruimte om jezelf te zijn zonder oordeel,  dat zijn voor velen in de diaspora nog altijd geen vanzelfsprekendheden.

Foto ter illustratie.