In een land waar economische misleiding en stilzwijgende afspraken tussen politieke leiders en bankinstellingen allang geen uitzondering meer zijn, blijven bepaalde waarheden koppig in het donker gehouden worden.
Maar wie scherp kijkt, ziet het patroon.
De zogenaamde Open Market Operations (OMO) – ooit gebracht als redmiddel tegen economische chaos – blijken in feite een strategische opzet te zijn geweest van president Santokhi en de financiële elite, een pact dat volgens kritische waarnemers al vóór de verkiezingen van 2020 werd gesmeed.
Niet zomaar een plan, maar een zorgvuldig voorbereid toneelstuk waarin de hoofdrollen al vergeven waren aan de machtigen der aarde.
Een van de eerste signalen dat er iets niet klopte, was de sabotage van de Valutawet van de regering-Bouterse. Banken, die baat zouden moeten hebben bij een wet die hen de vrije hand gaf in valutatransacties, verzetten zich plotseling massaal.
Waarom? Omdat de belangen elders lagen: niet in het algemeen belang, maar in politiek gewin. Het was geen spontane actie, maar een berekende aanval op het economisch beleid van de toenmalige regering – en in het voordeel van Santokhi.
Met de OMO als nieuw paradepaardje werd deze samenzwering naar een hoger niveau getild. De Centrale Bank van Suriname, onder leiding van Maurice Roemer, speelde hierin een sleutelrol.
In plaats van de economie te stimuleren, werd het instrument gebruikt als een winstgenerator voor commerciële banken. Die verdienden miljoenen aan rente-opbrengsten, terwijl de doorsnee burger moest toezien hoe hun spaargelden verdampten, de inflatie opliep, en leningen onbetaalbaar werden.
Wat nooit openlijk is gecommuniceerd aan het volk, is waarom banken zulke onrealistisch hoge rendementen kregen voor het tijdelijk uitlenen van geld aan de staat.
Een beleid dat enkel en alleen de financiële instellingen rijker maakte, terwijl de bevolking – wederom – de prijs betaalde.
De gewone Surinamer, die geen stem heeft in deze duistere deals, bleef achter met schulden, koopkrachtverlies en totale verwarring.
Dat deze OMO-operaties doorgaan zonder transparantie en zonder enige vorm van publieke verantwoording, is een kaakslag voor elke democratische waarde waar deze regering zich graag op laat voorstaan. Het “herstelbeleid” blijkt vooral een herstel van privileges voor een selecte groep te zijn.
We moeten ons dan ook ernstig afvragen: voor wie wordt er eigenlijk beleid gevoerd? Voor de kiezer die stemde voor verandering, of voor de zakenlui die al jaren aan de touwtjes trekken achter de schermen?
En als men denkt dat de bevolking dit blijft pikken, dan zal 25 mei 2025 voor velen een onverwachte aardverschuiving worden. Want het volk wordt wakker – en een wakker volk is geen makkelijk te manipuleren massa meer.
Faroek Fatamohamed
