Als je denkt aan Surinaamse cakes, denk je waarschijnlijk meteen aan bojo.
Of aan andere lekkernijen zoals bara, saoto soep of een simpele maizenakoek. Stuk voor stuk klassiekers die je overal tegenkomt.
Maar er is één taart die bijna niemand nog maakt of verkoopt, terwijl het vroeger een feestelijke traktatie was in veel families.
Ik leerde hem maken van mijn oma.
Vroeger stond ze dagen in de keuken voor een verjaardag of huwelijk, en dan wist je: er komt fiadoe.
Een rijk gevulde cake uit de Surinaams-Joodse keuken, met rozijnen, krenten, rum en een laagje deeg dat zacht maar stevig blijft.
De geur alleen al bracht iedereen naar de keuken. Maar tegenwoordig? Je hoort er bijna niemand meer over.
Vooral toen ik in Nederland woonde, merkte ik hoe onbekend fiadoe daar is.
Niet alleen bij Nederlanders, maar zelfs veel jonge Surinamers halen hun schouders op als je het woord noemt.
In Surinaamse restaurants of toko’s in het buitenland zie je het nauwelijks. Dat verbaast me niet eens meer.
Fiadoe is namelijk geen snelle cake. Het kost tijd, aandacht en liefde om hem goed te maken.
En in een tijd waarin gemak en snelheid belangrijker lijken dan ooit, is dat een nadeel.
Ook jongeren geven liever de voorkeur aan cheesecake, brownies of een luchtige ijstaart. Modern, lichter, sneller.
Daar komt bij dat veel families de recepten niet meer doorgeven. Wat je niet leert van je ouders of grootouders, verdwijnt stilletjes.
En met alle internationale invloeden die we vandaag de dag binnenkrijgen, schuiven we eigen tradities wat makkelijker aan de kant.
Patricia Wong is lifestyledeskundige en trendwatcher bij GFC Nieuws.
Ze vergelijkt Surinaamse gewoonten met internationale trends in beauty, mode, voeding, culinair en reizen, en biedt zo frisse inzichten in de lokale lifestyle.
Voor contact: patricia@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
