Een scenario waarin je ‘s ochtends relaxed op de trein in Paramaribo stapt en nog voor de middag al in hartje Georgetown zit klinkt aantrekkelijk.
Geen gedoe met veerboten of kleine vliegtuigen, gewoon comfortabel 400 kilometer afleggen in minder dan twee uur.
In landen zoals Spanje is het al lang realiteit. Daar brengt de AVE-hogesnelheidstrein je in 1 uur en 40 minuten van Madrid naar Valencia – een vergelijkbare afstand.
Sterker nog, er zijn plannen om Madrid en Lissabon te koppelen met zo’n verbinding.
Het idee klinkt als toekomstmuziek, en dat is het ook. Want hoe aantrekkelijk het ook lijkt, GFC Nieuws Lifestyle onderzocht hoe haalbaar zo’n hogesnelheidsverbinding tussen Suriname en Guyana op dit moment werkelijk is.
En het antwoord? Nog lang niet haalbaar. Er is simpelweg geen spoorweginfrastructuur in beide landen.
Geen rails, geen stations, en geen brug over de Corantijnrivier – die grens vormt tussen de twee landen. Een treinverbinding aanleggen, laat staan een hogesnelheidslijn, zou miljarden kosten en jaren aan voorbereiding vergen.
Daar komt bij dat de bevolkingsdichtheid in het grensgebied laag is, en het dagelijks verkeer tussen Paramaribo en Georgetown beperkt blijft.
Ook het Tigri-grensgeschil maakt samenwerking complex. In het verleden doken al plannen op voor een tramlijn in Suriname, maar ook die bleven steken in de papieren fase.
Volgens kenners zou investeren in betere wegen en vliegverbindingen veel logischer zijn.
Met de opening van de nieuwe EAG Airport in Paramaribo zijn er al stappen gezet richting snellere en efficiëntere verbindingen.
Een hogesnelheidstrein tussen Suriname en Guyana blijft voorlopig dus een mooi idee voor later – als infrastructuur, economie en samenwerking een sprong vooruit maken.
Foto ter illustratie.
