Het begon al op Schiphol. Ik voelde iets in mijn buik, geen honger, geen spanning. Iets anders. Het idee dat ik “terug naar huis” ging voelde ineens… vreemd.
Suriname is mijn geboorteland, mijn wortels, mijn mensen. Maar na jaren in Nederland geleefd te hebben, begon ik me af te vragen: pas ik nog wel in mijn eigen land?
We weten allemaal: Nederland en Suriname verschillen als dag en nacht. Als je van Suriname naar Nederland verhuist, is het een wereld van verschil. Alles is strak geregeld, snel, digitaal.
Je moet wennen aan het weer, de mensen, de directe manier van praten. Maar na een paar jaar ben je het gewend. Je leert om op tijd te komen, afspraken vast te leggen, en dat “nee is nee” ook écht nee is.
Maar wat niemand je vertelt: teruggaan is óók wennen. Het heet reverse culture shock. Dat betekent dat je, na een lange tijd in een ander land, moeite hebt om weer te wennen aan je eigen cultuur.
Gek hè? Maar het is echt zo. Je raakt gewend aan een andere levensstijl. Je hersenen passen zich aan (neuroplasticiteit noemen ze dat). En dan ineens moet je weer wennen aan hoe dingen in Suriname gaan.
Niet alleen cultuur, maar ook dingen als de infrastructuur. De wegen. De stroom die uitvalt. Het tempo. De manier waarop mensen met tijd omgaan. En toch… het eten, de warmte, de mensen– dat voelt wél als thuiskomen.
Mijn tip: neem de tijd. Praat met anderen die hetzelfde hebben meegemaakt.
En weet dat het normaal is. Zelfs als je thuiskomt, moet je soms eerst opnieuw landen.
Patricia Wong is lifestyledeskundige en trendwatcher bij GFC Nieuws.
Ze vergelijkt Surinaamse gewoonten met internationale trends in beauty, mode, voeding, culinair en reizen, en biedt zo frisse inzichten in de lokale lifestyle.
Voor contact: patricia@gfcnieuws.com of direct via WhatsApp.
