Het is een algemeen beeld in vele culturen: de man aan het stuur, de vrouw als bijrijder. Zelfs in landen als Nederland waar gelijkheid een kernwaarde is, blijft dit beeld vaak ongewijzigd.
Echter, de mate waarin dit beeld als norm wordt beschouwd, varieert sterk per cultuur en land.
Uit eigen ervaring weet ik dat Nederlandse mannen het vaak niet zien als een aantasting van hun mannelijkheid om plaats te nemen op de passagiersstoel en hun vrouwelijke partner te laten rijden.
Sterker nog, ik kan het soms zelfs als ontspannend ervaren om even niet zelf aan het stuur te hoeven zitten.
In sommige culturen, waaronder de Surinaamse, is de weerstand tegen het idee dat een man door zijn vrouwelijke partner wordt gereden opvallend sterker.
Dit fenomeen kan deels worden verklaard door traditionele opvattingen over genderrollen. Deze zijn diep geworteld in de Surinaamse cultuur en maatschappij.
In deze contexten wordt autorijden vaak gezien als een symbool van controle en autoriteit, eigenschappen die traditioneel geassocieerd worden met mannelijkheid.
Het afstaan van het stuur aan een vrouw kan dan voelen als een inbreuk op deze traditionele mannelijke rol en kan leiden tot een gevoel van ongemak of zelfs aantasting van de mannelijke identiteit.
Het blijft een fascinerend fenomeen hoe diepgewortelde culturele overtuigingen de alledaagse praktijken, zoals wie er achter het stuur zit, kunnen vormgeven.
Foto ter illustratie.
