Suriname’s jeugdige natie: Een erfenis van gebroken beloftes en verloren hoop

OPINIE- Suriname, slechts 48 jaar oud als onafhankelijke natie, staat voor een uitdaging die velen van zijn inwoners niet hadden verwacht.

Ondanks het herhaalde vertrouwen van het volk in leiders die zijn geboren in de koloniale periode en die beloven het land naar betere tijden te leiden, blijven de verwachtingen keer op keer onvervuld.

In een land waar we allemaal Surinamers zijn, zouden we op elkaar moeten kunnen rekenen, maar telkens weer voelen de burgers zich bedrogen.

Hebzucht lijkt de leiders te verblinden voor het feit dat het leven van wieg tot graf maar kort is. Ze verrijken zichzelf, zonder te beseffen dat ze uiteindelijk net zo zullen vertrekken als ze zijn gekomen, zonder iets.

Het is tragisch dat degenen die zich Surinaamse leiders noemen, niet stilstaan bij het eenvoudige principe van ‘leven en laten leven’.

Elke nieuwe dag brengt voor velen een pijnlijke ervaring met zich mee, omdat hardwerkende Surinamers moeite hebben om brood op tafel te zetten voor hun gezinnen.

Deze frustratie berooft kinderen van hun jeugd, dwingt hen tot vroegtijdige volwassenheid en zet hen soms zelfs aan tot kinderarbeid.

Het is nog schrijnender dat deze misstanden aan het Surinaamse volk worden opgelegd door degenen die aan de macht zijn.

Macht wordt misbruikt om angst te zaaien en vaders te vernederen voor hun gezinnen, alleen omdat ze hun mening durven te uiten.

Suriname, ooit gedroomd als het land van melk en honing, heeft nu zelfs een koning, maar hoelang moeten Surinamers nog dit lijden ondergaan?

Het is hoog tijd dat een nieuwe generatie leiders met een oprecht hart voor Suriname en haar burgers de kans krijgt om het roer over te nemen.

Laat hen Suriname transformeren tot een land waarin iedereen graag wil wonen en waar ouder worden met vreugde wordt omarmd.

De tijd voor verandering is aangebroken, en het Surinaamse volk verdient niets minder dan een veelbelovende toekomst.

Yerry Khoesial
Wetenschappelijk Bureau DNL

DISCLAIMER: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC het eens is met de inhoud