INGEZONDEN– In 2021 werd door de regering Santokhi als reddingsmiddel voor de aan de rand van faillissement-verkerende Surinaamse Luchtvaartmaatschappij (SLM) een Nederlandse CEO aangetrokken en werd met trots aangekondigd dat een reddingsplan het bedrijf uit de rode cijfers zou halen en winstgevend maken.
De regering heeft toen er niet voor gekozen om de SLM failliet te verklaren, maar de Raad van Commissarissen vernieuwd en een deskundige uit het buitenland aan te trekken om de SLM te redden.
Toen werd ons voorgehouden dat de nieuwe CEO, Paul de Haan, op basis van een plan dat hij heeft gepresenteerd en zijn bewezen kwaliteiten op het gebied van de luchtvaart is aangetrokken. Met een maandsalaris van tussen de US$ 8.000 – US$ 11.000 zou het werk worden geklaard.
Beloofd werd dat er periodiek evaluatiegesprekken zouden plaatsvinden, waarbij centraal stond het functioneren van de directie en of de gewenste resultaten zijn behaald.
Nu zijn wij ruim een jaar verder en helaas is niets te merken van een reddingsplan, althans mocht zulks bestaan, werkt het alleen maar averechts, omdat de SLM er slechter voorstaat dan een jaar geleden.
De enige nationale carrier van Suriname is niet eens meer in staat om haar regulier vliegschema zonder problemen uit te voeren.
Het bedrijf heeft binnen 3 weken ruim 10 vluchten geannuleerd en weten gestrande passagiers niet waar ze aan toe zijn.
De SLM komt hierdoor onbetrouwbaar over. Gestrande passagiers moeten nu bedragen van tussen de 2000 – 4000 euro neertellen willen ze een nieuwe ticket komen bij de KLM.
Er is geen samenwerking tussen de SLM en de KLM op het gebied van het overzetten van tickets; dus zal men het volle pond moeten betalen. Wie zal nog willen vliegen met Flying on Trusted Wings?
De regering, directie en de RvC hebben enkele weken gevraagd om wat meer ruimte voor een herstelplan. Wat is dan terechtgekomen van het reddingsplan dat in 2021 werd gepresenteerd aan de regering?
Het redden van de SLM betekent niet alleen boekhoudkundig redden, maar zodanige functionele-, administratieve – en financiële reorganisaties alsook marktoriëntaties plegen, dat de rentabiliteit van de SLM gedurende een langdurende periode gewaarborgd is.
Ik krijg het gevoel dat de regering te lichtjes is omgegaan met het vraagstuk bij de SLM.
Er is een te zware last gelegd op de schouders van meneer de CEO of was de persoon zo overtuigend dat de regering het vertrouwen en geloofd in hem had dat hij in staat zou zijn te zorgen voor een goede toekomst voor de SLM?
De SLM is onze nationale trots en uiteraard wil geen enkele Surinamer dat het bedrijf over de kop gaat.
Ik denk dat het tijd is dat de regering open kaart speelt met de samenleving, voornamelijk het personeel van de SLM, omdat die nog ergens hoop heeft dat het goed komt.
J. Boendhie
DISCLAIMER: Publicatie van ingezonden stukken houdt niet in dat de redactie het eens is met de inhoud
